چکيده
هدف: اين پژوهش با هدف اعتباريابی مقياس اندازهگيری نگرش نسبت به سيگارکشيدن در ميان دانشجويان انجام شده است.
روش: از 250 دانشجوی دانشگاه شهيد چمران اهواز که به روش تصادفی چند مرحلهای از ميان کليه دانشجويان دانشگاه يادشده انتخاب شدند، 233 نفر (113 دختر، 120 پسر) مقياس نگرش نسبت به سيگارکشيدن را بهطور کامل تکميل نمودند. برای بررسی روايی سازه مقياس يادشده، از روش تحليل مؤلفههای اصلی (چرخش واريماکس) بهره گرفته شد.
يافتهها: يافتهها نشان دادند که ضرايب پايايی آلفای کرونباخ و دونيمهسازی در کل مقياس و در عاملهای چهارگانه استخراج شده رضايتبخش میباشند. تحليل عاملی اين مقياس بهکمک تحليل مؤلفه های اصلی (چرخش واريماکس) چهار عامل رابطه با افراد سيگاری، محدوديتها و قوانين سيگارکشيدن، محيط بدون دود و سالم و عامل چهارم بدون نام، بهدست آمد.
نتيجهگيری: مقياس اندازهگيری نگرش نسبت به سيگارکشيدن را میتوان بهعنوان يک ابزار پايا و معتبر در محيطهای آموزشی و پژوهشی بهويژه در زمينه بررسی نگرشهای افراد سيگاری و غيرسيگاری نسبت به سيگار کشيدن بهکار برد.
Abstract
Objectives: The aim of this research was to validate Measuring Attitude Toward Smoking Scale among university students.
Method: From 250
Results: Cronbach,s and split-half reliability coefficients (internal consistency) were satisfactory for the whole scale and in extracted four factors. In the factor analysis of this scale using the principal components analysis (Varimax rotation) four factors were extracted: relationship with smokers, smoking restrictions and laws, health and non-smoke settings, and non-name.
Conclusion: Measuring Attitude Toward Smoking Scale can be used as a reliable and valid instrument in educational and research settings, particularly in assessing the attitudes of smokers and non-smokers toward smoking.