روش: اين بررسی از نوع نيمه‌آزمايشی است. افراد مورد بررسی 75 دانشجوی دختر ساکن در خوابگاه دانشگاه اصفهان بودند که به‌تصادف در سه گروه 25 نفری سرکوب هيجان، ارزيابی هيجان و گواه جای داده شدند. برای آزمودنی‌های سه گروه فيلم خاکستری با محتوای تراژدی نمايش داده شد. آزمودنی‌ها در هر سه گروه پيش از ديدن فيلم، به پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد پاسخ دادند و پس از آن افزون بر پرسش‌نامه يادشده، به پرسش‌هايی که برای پرت‌کردن حواس آنها از فيلم طرح شده بود و سپس به پرسش‌های طرح شده درباره فيلم که نشخوار فکری آنها را می‌سنجيد پاسخ دادند.

يافته‌ها: تفاوت ميان ميانگين‌های نشخوار فکری و شادکامی گروه سرکوب هيجان با ميانگين‌های دو گروه ديگر معنی‌دار، نشخوار فکری آنها از دو گروه ديگر بيشتر و شادکامی آنها از ساير گروه‌ها کمتر بود.

نتيجه‌گيری: ارزيابی هيجان پيش از ايجاد آن، افزون بر اين‌که از بروزهيجان‌های شديد در هنگام رويارويی فرد با يک موقعيت هيجانی منفی پيش‌گيری می‌کند، مانع کاهش چشم‌گير شادمانی فرد پس از حادثه هيجانی می‌گردد و نشخوارهای فکری او را نيز که پس از بروز هيجان پديد می‌آيد، کمتر می‌سازد.

Objectives: The aim of this study was to determine the effectiveness of emotional regulation on happiness and rumination in female students at Isfahan University.

Method: This is a quasi-experimental study. The sample consisted of 75 female students residing at Isfahan University dormitory, who were randomly assigned to three 25-person groups of emotional suppression, reappraisal, and control. All the participants filled in the Oxford Happiness Questionnaire before watching the film. After watching the film, the subjects filled in the questionnaire again. They then answered questions that were aimed at distracting them from the film and finally answered another questionnaire, which was designed to assess their rumination about the story of the film.

Results: There was a significant difference among the emotional suppression group and the two other groups regarding their rumination and happiness. Their rumination was higher than the two groups and their happiness was lower.