روش‌: در اين بررسی کيفی با 19 زن مبتلا به سرطان پستان در مورد شيوه رويارويی آنان با تشخيص بيماری به روش انفرادی نيمه‌ساختاريافته و عميق مصاحبه شد. مصاحبه‌ها به روش تحليل محتوايی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

يافته‌ها: موضوع‌های مهم به‌دست آمده در اين بررسی شامل مواجهه با بيماری با به‌کارگيری رويکرد مذهبی (تسليم به بيماری به‌عنوان يک تقديرالهی، استمداد مذهبی)، نگرش نسبت به بيماری (مثبت انديشی: اميد به زندگی، تلقين مثبت، درمان‌پذير بودن بيماری، فراموشی آگاهانه؛ تفکر منفی: نااميدی، ترس، اختلال در تصوير ذهنی)، پذيرش حقيقت بيماری (پذيرش فعال: مبارزه با بيماری، شکيبايي؛ پذيرش غيرفعال)، عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر رويارويی (واکنش‌های اجتماع نسبت به بيماری، وجود گروه همگون) و حمايت نزديکان بود.

نتيجه‌گيری: بيشتر روش‌های به‌کار گرفته‌شده در رويارويی با سرطان پستان در زنان تازه تشخيص، مثبت و متکی بر مبارزه با بيماری و تسليم نشدن به آن است و در اين ميان الهام از مبانی مذهبي‏، نقش بسيار مهمی داشته است.

Objectives: The aim of this study was to explore coping with breast cancer in Iranian women.

Method: In this qualitative study, 19 patients with breast cancer were interviewed about their coping with receiving the diagnosis of their illness. The interviews were analyzed through content thematic method.

Results: The main themes obtained in this study include coping with the disease using a religious approach (acceptance of the disease as God’s willing, seeking spiritual help), thinking about the disease (positive think- ing: hope, positive suggestion, curability of the disease, intentional forget- fulness negative thinking: hopelessness, fear, impaired mental image), accepting the fact of disease (active acceptance: fighting the disease, patience passive acceptance), social and cultural factors effective for coping (reactions of society to the disease, presence of same groups) and support of loved ones.

Conclusion: Most strategies for coping with breast cancer in newly diagnosed women is positive and based on fighting with the disease and not to give in. Religious beliefs play a major role.