هدف: با توجه به اهميت تأثير افزايش راديکال‌های آزاد مانند سوپراکسيداز و نيتريک اکسايد بر نارسايی دفاع آنتی‌اکسيدانی و آسيب به مغز، اين پژوهش با هدف مقايسه استرس اکسيداتيو در اسکيزوفرنيا و افراد سالم انجام شده است.

روش: اين بررسی به‌صورت مقطعی، بر روی 60 بيمار که بر پايه معيارهای تشخيصی DSM-IV-TR توسط روانپزشک، مبتلا به اسکيزوفرنيا تشخيص داده شده بودند و 180 فرد عادی که از نظر سن، جنس، سيگاری‌بودن و نيز ميزان درآمد هم‌سان شده بودند، انجام شد. بيماران به‌صورت در دسترس در بيمارستان اميرکبير اراک نمونه‌گيری شدند. از نمونه‌ها پس از پرکردن رضايت‌نامه، پنج سی‌سی خون وريدی برای اندازه‌گيری شاخص‌های استرس اکسيداتيو گرفته شد. برای اندازه‌گيری ميزان پراکسيداسيون ليپيدی از روش ساتو و معرف TBA، برای گروه‌های تيول از روش هيو و معرف DTNB و برای ارزيابی فعاليت آنتی‌اکسيدانی تام پلاسما از روش FRAP (بنزی) که توانايی پلاسما را در احيای يون‌های فريک به فرو ارزيابی می‌کند بهره گرفته شد. داده‌ها به‌کمک آزمون آماری t ، ضريب همبستگی اسپيرمن و الگوی رگرسيون لجستيک تحليل شدند.

يافته‌ها: ميانگين سنی آزمودنی‌ها 13/32 سال (انحراف معيار 46/9) بود. 7 نفر مبتلا به اسکيزوفرنيای حاد و 53 نفر مبتلا به اسکيزوفرنيای مزمن بودند. ميانگين شاخص گروه‌های تيول بين دو گروه مورد و گواه دارای تفاوت معنی‌دار بود (001/0p<). ميانگين شاخص FRAP بين گروه‌های مورد و گواه نيز تفاوت معنی‌دار داشتند (005/0p<). ميانگين شاخص TBA در گروه مورد نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنی‌دار نبود.

نتيجه‌گيری: با کاهش ميزان تيول و FRAP، دفاع آنتی‌اکسيدانی در بيماران مبتلا به اسکيزوفرنيا کاهش می‌يابد.