هدف: از آن‌جا که اختلال‌های روانی از نظر بار بيماريها در ايران رتبه دوم را در ميان بيماری‌های پزشکی دارا هستند و افسردگی نخستين بيماری در ميان زنان است، اين پژوهش با هدف تعيين دورنمای پژوهشهای مرتبط با اختلال‌های خلقی در ايران انجام شده است. روش: مطالعه حاضر يک بررسی توصيفی از نوع مطالعات ثانويه و پژوهش بر پژوهش است که در آن چهار پايگاه اطلاع‌رسانی شامل دو بانک ايرانی Iranmedex و Iranpsych و دو بانک بين‌المللی Medline  و EMBASE توسط دو روانپزشک با پايايی بين آزماينده قابل قبول مورد بررسی قرار گرفتند. يافته‌ها: از مجموع 973 مقاله دارای معيارهای ورود، اختلال‌های افسردگی در4/78%، اختلال‌های دوقطبی در 8/7% و خودکشی در 4% مقاله‌ها به‌عنوان موضوع پژوهش برگزيده شده بودند. پژوهش‌های همه‌گيرشناختی با 8/53% بيش از بقيه حوزه‌ها مورد توجه پژوهشگران بوده‌اند. روش‌شناسی 8/32% مقاله‌ها، توصيفی، 5/39% توصيفی- تحليلی و 28% آنها تحليلی بود. 8/32% پژوهشها مقطعی بوده و مطالعات همگروهی، نظريهپردازی، مرور نظام‌مند و اقتصادی هر کدام کمتر از 1% را به خود اختصاص دادند. نزديک به دوسوم مقاله‌ها در نشريه‌های ايرانی به چاپ رسيده بودند. نتيجه‌گيری: مقاله‌های منتشرشده در مورد اختلال‌های خلقی و پژوهش در زمينه اختلال‌های خلقی رشد فزاينده‌ دارند، ولی با توجه به شيوع اين اختلال‌ها هنوز کاستيهايی در برخی از زمينه‌ها و موضوع‌ها وجود دارد.

Objectives: The studies on the burden of disease in Iran have revealed that psychiatric disorders ranked second among all medical illnesses. furthermore, depressive disorders were shown to be the most common morbid illness among women. To define a prospective view of the studies on mood disorders in Iran, we performed a bibliometric study on the relevant literature. Method: The present research is a descriptive analysis and a secondary and research upon research study. Two Iranian databases Iranmedex and Iranpsych, and two international databases Medline and EMBASE were searched by two psychiatrists with good inter-rater reliability. Results: From a total of 973 articles meeting the inclusion criteria, 78.4%, 7.8%, and 4% of the articles were dedicated to depressive disorders, bipolar disorders, and suicide respectively. The majority of the studies (i.e. 53%) were on the epidemiology, Methodologies of researches were descriptive, descriptive/analytic and analytic in 32.8%, 39.5%, and 28% of the articles, respectively. While 32.8% of studies were cross-sectional. Others such as cohort, hypothetical, systematic review, and economic studies, each constituted less than 1% of the studies. Nearly two-thirds of the articles were published in Iranian journals. Conclusion: There is a growing trend in the publication of articles on mood disorders and mood disorder studies. Nevertheless, considering the prevalence of these disorders, the whole scientific output is still insignificant in some areas.