هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بين راهبردهای مقابلهای و سبکهای اسنادی با خطر فرار از منزل در دختران نوجوان انجام شد. روش: 500 دانشآموز دختر مقطع متوسطه و پيشدانشگاهی مناطق دو، پنج و هفت آموزش و پرورش شهر مشهد که به شيوه تصادفی- خوشهای انتخاب شده بودند، بهکمک پرسشنامه ويژگيهای جمعيتشناختی و پرسشنامههای خطر فرار از منزل، راهبردهای مقابلهای و سبکهای اسنادی بررسی شدند. دادهها به کمک ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون خطی چندمتغيره به روش گام به گام تحليل شدند. يافتهها: بين راهبردهای جلب حمايت اجتماعی، مهار جسمانی و مهار هيجانی با خطر فرار دختران از منزل و همچنين بين بعد پايدار- ناپايدار موقعيت شکست و ابعاد درونی- بيرونی، پايدار- ناپايدار و کلی- جزيی موقعيت موفقيت در پرسشنامه سبکهای اسنادی با خطر فرار دختران از منزل همبستگی معنیداری وجود داشت. نتايج تحليل رگرسيون نشاندهنده نقش برجستهتر راهبردهای مهار جسمانی و مهار هيجانی و بعد کلی- جزيی موقعيت موفقيت در خطر فرار دختران از منز ل بود (01/0p<). نتيجهگيری: بين راهبردهای مقابلهای و سبکهای اسنادی با خطر فرار از منزل ارتباط معنیداری وجود دارد.
Abstract
Objectives: This study was conducted to examine the relationship of coping strategies and attributional styles with the risk of running away from home, among female adolescents. Method: 500 females from