هدف: بررسی ميزان همراهی ديگر انواع خشونت با خشونت جنسی در زوجهای ايرانی و هم‌چنين بررسی رابطه خشونت جنسی و نگرشهای زناشويی زنان قربانی خشونت جنسی، هدف پژوهش حاضر بود. روش: 230 زوج با روش نمونهگيری خوشهای چندمرحلهای در قالب يک طرح زمينهيابی، به پرسشنامه زمينهيابی نگرش زناشويی و مقياس تجديدنظرشده تاکتيک‌های تعارضی پاسخ دادند. يافتهها: تجربه حمله جسمانی و پرخاشگری روانشناختی با احتمال افزايش تحميل جنسی به‌ويژه در زنان همراه بود (001/0>p). در زنان قربانی تحميل جنسی، اسناد عليت به رفتار خود، انتظار بهبود رابطه و توانايی ادراکشده برای تغيير رابطه کمتر از زنان غيرقربانی بود (05/0>p). نتيجهگيری: احتمال تجربه تحميل جنسی، در صورت رويارويی با ديگر انواع خشونت، بهويژه در زنان افزايش مييابد. نگرش‌های زناشويی نارسا نقش قابلتوجهی در شکل‌گيری و تداوم خشونت زناشويی ايفا می‌کند.

Objectives: Evaluating the association of other types of violence with sexual violence in Iranian couples, as well as assessing the relation of sexual violence and marital attitudes of abused women. Method: 200 couples were selected via a multi-cluster sampling method and completed the Marital Attitude Survey and Conflict Tactic Scale Revised. Results: The experience of physical or psy-chological violence increased the likelihood of sexual coercion especially in women (p<0.001). Female victims of sexual coercion cited lower attribution of problems to one's own behavior, lower expectations of improvement and perceived ability to change (p<0.05). Conclusion: The probability of experiencing sexual coercion escalates in cases of confronting other kinds of violence, especially in women. Incomplete marital attitudes play a significant role in the development and maintenance of sexual violence.