هدف: هدف پژوهش حاضر با توجه به نقاط ضعف روششناختی بررسيهای پيشين نسخه تجديدنظر شده فارسی پرسش‌نامه شخصيتی نئو (NEO-PI-R)، بررسی مجدد ساختار عاملی اين پرسشنامه در ايران بود. روش: 334 دانشجو (231 دختر و 98 پسر، 5 نفر جنسيت خود را اعلام نکردند) با ميانگين سنی 10/23 سال بهصورت در دسترس از دانشگاه‌های تهران، علم و فرهنگ و شهيد بهشتی به پرسشنامه شخصيتی نئو پاسخ دادند. برای تحليل عاملی اکتشافی و تأييدی دادهها، از تحليل موازی و چرخش‌ مايل استفاده شد. يافتهها: تحليل عاملی اکتشافی به استخراج پنج عامل انجاميد. اين پنج عامل روی هم 25/59% از واريانس کل را تبيين می‌کردند. در نتيجه تحليل عاملی اکتشافی، تعداد قابل توجهی بار مشترک و بار اشتباه مشاهده شد. تحليل عاملی تأييدی نيز به شاخصهای برازش ضعيف تا متوسط منجر شد. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج پژوهش حاضر و با در نظر گرفتن ضرايب آلفای متوسط و ضعيف بهدست آمده در بررسی گروسيفرشی (1380)، کاربردپذيری اين پرسشنامه (به صورت اوليه) در فرهنگ ايرانی مورد ترديد است. بهنظر ميرسد انجام تحليل عاملی در سطح گويهها ميتواند ره‌گشا باشد.

Objectives: In view of the existing methodological drawbacks in the previous investigations of NEO-Personality Inventory-Revised, the present study aimed at reinvestigating the construct validity of this inventory in Iran. Method: 334 students 231 female and 98 male, 5 not specified) with a mean age of 23.1 were selected via convenience sampling from Tehran, Elm-o-Farhang and Shahid Beheshti Universities, and completed NEO-Personality Inventory-Revised. Inclined rotation and parallel analysis was used for exploratory and confirmatory factor analysis. Results: Exploratory factor analysis resulted in the extraction of five factors, which altogether accounted for 59.25 percent of the total variance of the data. As a result of exploratory factor analysis, a noticeable number of cross-loads and wrongly loaded subscales were observed. Confirmatory factor analysis also resulted in weak to moderate fit indexes. Conclusion: Considering the results of the present study and with regard to the medium and weak alpha coefficients in the Garousi Farshi study, the primary applicability of this questionnaire in the Iranian culture is questionable. It seems that factor analysis at the level of characteristics could be helpful.