هدف: اين پژوهش با هدف بررسی روايی سازه و پايايی مقياس بازبينی‌شده فارسی کمرويی در بين دانشجويان انجام شد. روش: 182 دانشجو از بين پنج دانشکده دانشگاه شهيد چمران، به روش تصادفی طبقه‌‌ای انتخاب شدند و مقياس بازبينی‌‌شده چيک- بريگز (1990) و پرسش‌نامه عزت نفس روزنبرگ (1965) را پر نمودند. برای بررسی پايايی مقياس کمرويی از ضريب آلفای کرونباخ و برای بررسی روايی سازه آن از روايی افتراقی و تحليل عاملی تأييدی استفاده شد. يافته‌ها: ضريب آلفای کرونباخ مقياس 14ماده‌ای در کل نمونه و در عامل‌‌های سه‌گانه، از 18/0 تا 67/0 بود. ضرايب همبستگی بين هر يک از ماده‌‌های مقياس و نمره کل ماده‌‌ها بين 10/0 تا 60/0 متغير و همگی (به‌جز ماده 12) در سطح 0001/0p<  معنادار بود. ضريب روايی افتراقی بين اين مقيـاس و مقياس عزت نفس روزنبرگ در کل نمونه 23/0- و در سطح 002/0p<  معنادار بود. نتايج تحليل عامل اکتشافی (تحليل مؤلفه‌‌های اصلی) سه عامل کمبود قاطعيت و نداشتن اعتماد به‌نفس، پريشانی و دوری گزينی اجتماعی، و گستره کمرويی در ارتباط با افراد ناآشنا را نشان داد. هم‌چنين تحليل عاملی تأييدی نشان داد که هر دو الگوی يک‌عاملی و دوعاملی با دو اصلاح، برازنده داده‌‌ها هستند و مدل سه‌عاملی نسبت به مدل‌‌های يک و دوعاملی بهترين، باصرفه‌‌ترين و برازنده‌‌ترين الگوی داده‌‌ها است. نتيجه‌‌گيری: با توجه به پايايی و روايی مناسب مقياس کمرويی، می‌‌توان از آن برای اندازه‌‌گيری ميزان کمرويی استفاده کرد.

Objectives: The purpose of this study was to investigate factorial structure (construct validity) and reliability of the Persian version of the Revised Shyness Scale among university students. Method: 182 students were randomly selected from five schools of Chamran University using stratified sampling, and completed the Persian version of the Revised Cheek Briggs Shyness Scale (PRSS) and Rosenberg Self-esteem Scale. Cronbach’s alpha was used to assess the reliability of Shyness Scale. To evaluzte the construct validity, discriminated validity and confirmatory factor analysis were used. Results: Cronbach’s alpha for the whole scale (14 items), and in extracted three factors was 0.18 to 0.67. The item- analysis of PRSS showed that the items varied between 0.10 to 0.60 and all (except for item 12) were significantly correlated with the total score of the scale (P<0.0001). Discriminated validity coefficient was negatively significant between PRSS and Rosenberg Self-esteem Scale was -0.23 (P<0.002). Also, based on the factor analysis of this scale using the principal components analysis (Varimax rotation) three factors were extracted: assertiveness deficit and loss of self-confidence, social distress and withdrawal, and more circumscribed stranger shyness. Confirmatory factor analysis showed that one-factor, and two-factor models, and particularly three factor model PRSS seem to provide a satisfactory and parsimonious fit to the data in the present study. Conclusion: Considering the validity and reliability of the Shyness Scale, this scale can be used for the measurement of the degree of shyness.