هدف: هدف اين پژوهش، بررسی روايی، پايايی و ساختار عاملی پرسشنامه راهبردهای کنترل تفکر بود که توسط ولز و ديويس ساخته شده است. روش: در اين پژوهش توصيفی، 472 نفر از دانشجويان دوره کارشناسی دانشگاه اروميه به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه کنترل تفکر روی آنها اجرا شد. جهت تعيين پايايی و روايی پرسشنامه، آزمون آلفای کرونباخ و تحليل عاملی تأييدی بهکار رفت. از روش اخير برای آزمون دو مدل يکعاملی و دوعاملی استفاده شد. يافتهها: پايايی بهدستآمده برای مؤلفههای پنجگانه بين 62/0 و 73/0 قرار گرفتند که حاکی از پايايی نسبتاً پايين مقياس است. نتايج تحليل عاملی تأييدی نشان داد که مؤلفههای نگرانی و خودتنبيهی روی يک عامل و ارزيابی مجدد، پرتکردن حواس و راهبردهای اجتماعی روی عامل ديگر بار میگيرند. بنابراين، پرسشنامه فوق دو گروه راهبرد کنترل تفکر بدکارکرد يا ناسازگارانه و کارکردی يا سازگارانه را دربرگرفته و میسنجد. مجذور خی بهدست آمده برای برازش مدل دوعاملی (82/651) در مقايسه با مجذور خی مدل يک عاملی (10/1169) کوچکتر بود، از اين رو، مدل نخست مدل مناسبتری بهشمار میرود. در ساير شاخصهای نيکويی- برازش مانند GFI (91/0)، AGFI (88/0)، AIC (87/445)، CFI (90/0) و NNFI (95/0) نيز مدل دوعاملی از نظر مقدار به شاخصهای استاندارد مربوطه نزديکتر بود. نتيجهگيری: نتايج حاصل، يافتههای برخی پژوهشهای پيشين درباره ساختار دوعاملی و پنجمؤلفهای پرسشنامه کنترل تفکر را تکرار کردند. اما با توجه به نامناسببودن بار عاملی برخی سؤالها و پايينبودن نسبی ضرايب پايايی، لازم است اين پرسشنامه مورد تجديد نظر قرار گيرد.
Objectives: The aim of the present research was to examine the validity, reliability and factor structure of Wells and Davis Thought Control Questionnaire (TCQ). Method: In this descriptive study, 472 undergraduate students of