هدف: هدف پژوهش حاضر مرور نظاممند بررسيهای 20 سال اخير ايران در زمينه آگاهی، نگرش و رضايتمندی کارکنان و جمعيت عمومی از برنامه ادغام خدمات بهداشت روان در PHC بود. روش: بانک دادههای داخلی و خارجی به روش جستوجوی الکترونيک بررسی شد. همچنين با روشهای جستوجوی دستی، جستوجو بر پايه فهرست منابع و تماسهای شخصی پژوهشهای انجامشده در اين زمينه گردآوری و بررسی شد. با بررسی متن کامل پژوهشهای انتخابشده، 11 پژوهش مربوط به آگاهی و نگرش و يک پژوهش مربوط به رضايتمندی وارد بررسی حاضر شدند. يافتهها: نمونه مورد بررسی در بيشتر اين پژوهشها بهورز يا جمعيت عمومی بود و درباره ديگر گروهها بررسی کمی انجام شده است. بيشتر بررسيهای انجامشده نشانگر بالاتر از حد متوسط بودن آگاهی گروههای مورد بررسی بود. يافتههای تنها پژوهش مربوط به رضايتمندی نيز بهترتيب بيانگر رضايت نسبی، رضايت زياد و رضايت کم جمعيت عمومی از شيوه برخورد و ارايه خدمات، صرفه زمانی و اقتصادی و پيامدهای درمانی بود. نتيجهگيری: به نظر ميرسد آگاهی و نگرش کارکنان و جمعيت عمومی در بيشتر موارد در حد متوسط يا بالاتر است، که اين موضوع میتواند متأثر از اجرای برنامه ادغام باشد. اگرچه برای بررسی دقيقتر اين موضوع لازم است پژوهشهای تجربی مرتبط بهصورت جداگانه انجام شوند.