هدف: اين پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌نمايشگری بر بهبود مهارت‌های اجتماعی و کاهش اعتياد به ‌اينترنت در دانشجويان دختر معتاد به‌اينترنت در دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش: در يک طرح نيمه آزمايشی، 36 دانشجوی دختر که به‌صورت دردسترس نمونه‌گيری شده بودند به تصادف در دو گروه آزمايش و گواه جای داده شدند. برای گروه آزمايش ده جلسه آموزش مهارت‌های اجتماعی با رويکرد روان‌نمايشگری اجرا شد. برای ارزيابی اعتياد به‌اينترنت و مهارت‌های اجتماعی به ترتيب از مقياس اعتياد به‌اينترنت يانگ و پرسش‌نامه مهارت‌های اجتماعی بهره گرفته شد. تأثير مداخله انجام‌شده به کمک پيشآزمون، پسآزمون و پی‌گيری يک‌ماهه ارزيابی شد. داده‌ها به کمک آزمونهای آماری ضريب همبستگی وآزمون تحليل کوواريانس تحليل شدند. يافتهها: مهارت‌های اجتماعی گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به‌طور معنی‌داری (001/0p<) افزايش و ميانگين نمره‌های اعتياد به ‌اينترنت گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به طور معنی داری (001/0p<) کاهش يافت. نتيجه‌گيری: تعامل‌های افراد درگروه‌های روان‌نمايشگری، مطرح‌کردن مسئله در گروه و دستيابی به راه حل نهايی توسط شخص از عوامل مؤثر در اثربخشی اين مداخله است. هم‌چنين می‌توان رويکرد روان‌نمايشگری را مداخله‌ای مؤثر برای افزايش مهارت‌های اجتماعی برای معتادان به‌اينترنت دانست.

Objectives: This study examined the effectiveness of psychodrama in improving social skills and reducing internet addiction among female students with addiction to internet in Isfahan university. Method: In a semi-experimental study, 36 subjects were selected via convenient sampling which randomly assigned in two groups: 18 as the experimental group and 18 as the control group. The experimental group had received ten sessions of social skills training with psychodrama approach. The internet addiction and social skills were assessed via the Yong’s Internet Addiction Test and Social Skills Inventory. The applied intervention was evaluated in three stages: pretest, post-test and a one month follow-up. Data were analyzed by correlation coefficient and analysis of covariance tests. Results: The experimental group demonstrated a significant improvement in social skills (p<0.001) as well as a significant decrease in internet addiction (p<0.001) in comparison with the control group. Conclusion: The interactions between subjects in psychodrama's group, propund of problems in the presence of participants and discovering the ultimate solution with protagonist are critical factors of the mentioned intervention. The results also suggest that psychodrama interventions can be an effective intervention for improving social skills in persons with internet addiction.