هدف: هدف اين پژوهش مقايسه اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی و مواجهه‌درمانی در کاهش ميزان سوگيری تعبير و ترس از ارزيابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی ‌بود. روش: در چارچوب يک طرح تجربی پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه، آزمودنی‌های پژوهش (24 نفر دانشجوی دوره کارشناسی در رشته‌های بهداشت محيط و بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ايران) که تشخيص اختلال اضطراب اجتماعی داشتند و به روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب شده بودند، به تصادف در سه گروه هشت نفری (درمان شناختی- رفتاری گروهی، مواجهه‌درمانی و گروه گواه فهرست انتظار) جايگزين شدند. درمان شناختی- رفتاری گروهی و مواجهه درمانی به مدت 12 جلسه و بر پايه دستنامه راهنمای استاندارد برای آزمودنی‌ها اجرا شد و گروه گواه فهرست انتظار هيچ گونه درمانی دريافت نکردند. داده‌های پژوهش به کمک پرسش‌نامه‌ هراس اجتماعی ، فرم کوتاه پرسش‌نامه‌ ترس از ارزيابی منفی و فرم تجديد‌نظر شده‌ پرسش‌نامه تعبير، گرد‌آوری شدند. برای تحليل داده‌ها از تحليل کوواريانس يک‌طرفه بهره گرفته شد. يافته‌ها: درمان شناختی- رفتاری گروهی در مقايسه با مواجهه‌درمانی (01/0p<) و نيز در مقايسه با گروه گواه (001/0p<) به‌طور معنی‌داری سوگيری تعبير را در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی کاهش داد. هم‌چنين مواجهه‌درمانی به‌تنهايی تأثير معنی‌داری بر کاهش سوگيری تعبير در اختلال اضطراب اجتماعی و تفاوت معنی‌داری با گروه گواه نداشت. از سوی ديگريافته‌ها نشان دادند که درمان شناختی- رفتاری گروهی و مواجهه درمانی در مقايسه با گروه گواه به‌طور معنی‌داری کاهش ترس از ارزيابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی را در پی داشته است (به ترتيب 001/0p< و 01/0p<)، اما تفاوت معنی‌داری بين اين دو روش درمانی ديده نشد. نتيجه‌گيری: درمان شناختی- رفتاری گروهی استاندارد و مواجهه‌درمانی، هردو کاهش ميزان ترس از ارزيابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی را در پی دارد. درمان شناختی- رفتاری گروهی ميزان سوگيری تعبير را نيز در اين اختلال کاهش می‌دهد در حالی‌که مواجهه‌درمانی چنين اثری ندارد.

Objectives: The purpose of this study was to compare the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy and exposure therapy on the reduction of interpretation bias and fear of negative evaluation in social anxiety disorder. Method: In a pre-posttest experimental design with control group, 24 students studying at B.Sc. level in the Health School of Iran University of Medical Sciences with the diagnosis of social anxiety disorder were selected by convenience sampling. Then, all of the subjects were randomly allocated into three groups (cognitive-behavioral group therapy, exposure therapy, and waiting list control group). Twelve sessions of cognitive-behavioral group therapy and exposure therapy were carried out according to a standard manual of therapy, and the waiting list control group did not receive any treatment. Data were gathered through administration of Social Phobia Inventory (SPIN), Interpretation Questionnaire- Revised, and Brief Fear of Negative Evaluation Scale (BFNE-S). Univariate analysis of covariance was used for data analysis. Results: The cognitive-behavioral group therapy comparing to the exposure therapy (p<0.01) and the waiting list control group (p<0.001) significantly led to the reduction of interpretation bias in the socially anxious subjects. It was also found that exposure therapy alone did not significantly reduce interpretation bias in the social anxiety patients and showed no difference with the waiting list control group. On the other hand, both cognitive-behavioral group therapy and exposure therapy in comparison with the waiting list control group significantly reduced fear of negative evaluation (p<0.001 & p<0.001 respectively), but there was no significant difference between these groups themselves. Conclusion: Both cognitive- behavioral group therapy and exposure therapy, reduced fear of negative evaluation in social anxiety disorder. On the other hand, the cognitive-behavioral group therapy also reduced interpretation bias, but the exposure therapy could not do so.