هدف: برای بررسی اثربخشی روشهای دارويی و غيردارويی که با کاهش بيقراری در بيماری‌هايی هم‌چون دمانس به‌کار برده ميشوند، به ابزار مناسبی مانند پرسش‌نامه بيقراری کوهن- منسفيلد نياز است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ويژگيهای روانسنجی  اين آزمون انجام شد. روش: در اين پژوهش 100 نفر از مراقبان بيماران مبتلا به آلزايمر، پرسش‌نامه بی‌قراری کوهن- منسفيلد را تکميل کردند.
يافتهها: برای ارزيابی پايايی پرسش‌نامه، هم‌زمان مراقب ديگری، آن را برای همان بيمار تکميل کرد. با فاصله دو هفته، مراقب اصلی نيز برای بار دوم، پرسش‌نامه را برای همان بيماران پر نمود. سنجش پايايی پرسش‌نامه به‌روش بازآزمايی، دونيمه‌سازی و آلفای کرونباخ به‌ترتيب ضرايب 99/0، 92/0 و 82/0 به‌دست داد. برای محاسبۀ روايی نيز از شاخصهای روايی همگرا و همسانی نظر ارزيابها و روايی سازه (تحليل عاملی) بهره گرفته شد. نتايج تحليل عاملی به‌کمک روشهای مؤلفههای اصلی چرخش واريماکس نشان داد که اين پرسش‌نامه دارای چهار عامل رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای غيرپرخاشگرانه، پرخاشگری کلامی و رفتارهای پنهان‌کارانه است. اين عوامل بيش از 77/72% از واريانس کل را تبيين ميکنند. روايی همگرای اين پرسش‌نامه با محاسبه ضريب همبستگی زيرمقياسهای اين پرسش‌نامه با يکديگر و با کل پرسش‌نامه تأييد شد. اين ضرايب از 43/0 تا 90/0 در نوسان و معنادار بودند (01/0p<). نتيجه‌گيری: با درنظرگرفتن نتايج پژوهش، ميتوان بيان کرد که پرسش‌نامه بيقراری کوهن- منسفيلد به‌طور کلی ميتواند ابزاری معتبر و پايا در ارزيابی بيقراری در جمعيت بيماران ايرانی مبتلا به آلزايمر باشد.

Objectives: In order to investigate the effectiveness of pharmacological and non-pharmacological treatment methods for decreasing agitation in diseases like dementia, a proper scale like Cohen-Mansfield Agitation Inventory (CMAI) is needed. The aim of the present study was to evaluate the psychometric properties of the CMAI. Method: The sample consisted of 100 caregivers of patients with Alzheimer's disease that responded to the CMAI. Results: The inter-rater reliability of the inventory was investigated by the assessment of other observer. After two weeks, the main observer filled the CMAI for the same patients again. The reliability of the inventory was investigated by test-retest, alpha Cronbach and split-half methods that were 0.99, 0.92 and 0.82 respectively. The validity of the questionnaire was investigated by convergent validity, inter-rater agreement across items and exploratory factor analysis. The results from factor analysis of the CMAI using varimax rotation method yielded 4 factors labeled: 1- Aggressive Behaviors, 2- Non-Aggressive Behaviors, 3- Verbal Aggression, and 4- Hiding Behaviors, which explained 72.77% of the total variance. Convergent validity was confirmed by computing a correlation coefficient between the subscales together and with total scale, which was significant between 0.43 and 0.90 (p<0.01). Conclusion: Regarding the results, it could be said that this inventory can be a valid and reliable scale to evaluate the agitation in patients with Alzheimer's disease.