هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ميزان پيشبينيکنندگی سازههای روانشناختی استرس زندگی، افسردگی، شادکامی و حمايت اجتماعی درباره ميزان افکار خودکشی دانشجويان بود. روش: 1094 دانشجوی دختر و پسر ساکن در خوابگاههای کوی دانشگاه تهران به مقياس انديشهپردازی خودکشی (SIS)، پرسش‌نامه افسردگی دانشجويان (USDI)، پرسش‌نامه استرس زندگی دانشجويی (SLSI)، مقياس شادکامی آکسفورد (OHS) و مقياس حمايت اجتماعی (SS) پاسخ دادند. تجزيه و تحليل دادهها با روش همبستگی و رگرسيون انجام شد. يافتهها: سازه‌های شادکامی، افسردگی، استرس و حمايت اجتماعی توانستند 76 درصد تغييرات افکار خودکشی دانشجويان را تبيين کنند. افسردگی بيشترين مقدار رابطه و قدرت پيشبينيکنندگی را در مورد افکار خودکشی داشت. نتيجهگيری:  سازه افسردگی ميتواند به مثابه يک متغير پيشبين کارآمد در شناسايی افکار خودکشی دانشجويان بهحساب آيد.

Objectives: This study has investigated the predictive value of psychological constructs including stressfulness of life, depression, happiness and social support on the rate of suicidal thoughts in students. Method: The study sample included 1094 boys and girls residing in the Tehran University’s student dormitory. The participants completed Suicidal Ideation Scale (SIS), Student Depression Scale (SDS), Student Life Stress Inventory (SLSI), Oxford Happiness Scale (OHS), and Social Support (SS) scale. Results: The statistical data analysis using multiple regression techniques showed that happiness, depression, stress and social support account for 76 percent of the changes in students’ suicidal thoughts. In addition, the results showed that depression has the strongest predictive power of suicidal thoughts. Conclusion: Depression and related structural variables could be used for predicting and efficiently identifying students’ suicidal thoughts.