هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين نيازها و الويتهای مربوط به موضوع خودکشی، به نيازسنجی آموزشی از دستياران روانپزشکی دانشگاه علومپزشکی اصفهان پرداخت. روش: در پژوهش کيفی و پديدارشناختی حاضر، با روش نمونهگيری مبتنی بر هدف، 16 نفر از دستياران روانپزشکی دانشگاه علومپزشکی اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها با مصاحبه بدونساختار و بحث گروهی گردآوری و به روش هفتمرحلهای کلايزی تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌های بهدستآمده از مصاحبه در 1015 کد و در نهايت در سه دسته اصلی با عنوان‌های «نياز در حيطه آموزش»، «نياز در حيطه فرآيندها و امکانات» و «نياز در حيطه منابع انساني» قرار گرفتند. از مهمترين نيازهای آزمودنيها ميتوان به نياز به آموزش درباره شناخت علل خودکشی، مباحث روانشناختی مربوط به خودکشی و آموزش مهارت‌های عملی در برخورد با خودکشی اشاره کرد. نتيجهگيری: برنامه آموزشی موجود، برآورنده نيازهای آموزشی دستياران روانپزشکی در ارتباط با واقعيت‌های روزمره خودکشی نيست. بنابراين لزوم بازنگری برنامه آموزشی در اين زمينه احساس ميشود.

Objectives: “Need assessment” is considered as the process of evaluation of needs in a specific domain, which is fundamental for quality improvement of health education and research. As suicide is one the most important problems in public health, it would be expected that all psychiatric residents should have adequate knowledge and skills to play their different roles in the field. This study was designed to assess educational needs of psychiatric residents at Isfahan University of Medical Sciences with the aim of determining the priorities and needs about suicide. Method: This qualitative phenomenological study was based on triangulation method. Sixteen psychiatric residents at Isfahan University of Medical Sciences were recruited using purposive sampling method. Data were gathered by interview and group debates and analyzed based on Colaizzi’s seven-step model. Results: The findings of this study encoded 1015 codes, distributed in three main domains: “educational needs” (to recognize causes and risk factors, psychological education, and training practical skills against suicide), “needs in process and facilities” and “human resources needs”. Conclusion: This study revealed multiple educational needs in the field of suicide. On the other hand, the current educational program could not fulfill the needs of psychiatric residents with regard to the contemporary realities of suicide. This finding mandates the revision of current educational programs.