هدف: هدف پژوهش حاضر، پاسخگويی به اين پرسش بود که آيا راهبردهای گوناگون شکرگزاری ميتواند عاطفه مثبت، شادکامی و خوشبينی را در ايرانيانی که عاطفه مثبت پايينی دارند، فزونی بخشد؟ روش: در پژوهش شبهتجربی حاضر، با کاربرد طرح پيشآزمون- پس‌آزمون، ابتدا 636 آزمودنی از دانشگاههای شاهد، وليعصر (عج) و علم و فرهنگ با روش نمونهگيری خوشهای انتخاب و سپس از ميان آنان بر پايه نمره برش عاطفه مثبت پايين، 96 آزمودنی برگزيده شد، که در نهايت بر پايه رضايت به شرکت در پژوهش، 62 آزمودنيِ باقی‌مانده بهطور تصادفی در هفت گروه (راهبردهای شاکرانه و خنثی مربوط به سه الگوی امونس، سليگمن و کلامی- عملی و يک گروه کنترل) جايگزين شدند و دستورالعملهای جداگانه را در پاکتهای مخصوص به خود دريافت کردند. دادهها با مقياس عواطف مثبت و منفی (PANAS)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) و آزمون جهتگيری زندگی (LOT) گردآوری شد. پس از اُفت آزمودنيها، دادههای مربوط به 50 آزمودنی با روشهای آماری کروسکالواليس و U منويتنی تحليل شدند. يافتهها: يافتهها نشانگر افزايش عاطفه مثبت در اثر راهبردهای شکرگزاری سليگمن و کلامی- عملی (02/0=p) و افزايش شادکامی (04/0=p) در اثر هر سه راهبرد شاکرانه امونس، سليگمن و کلامی- عملی بود. نتيجه‌گيری: يافتههای پژوهش حاضر بيانگر تأثير بهکارگيری راهبردهای شکرگزاری بر گسترش عاطفه مثبت و شادکامی است.

Objectives: The aim of this study was to find out if gratitude can increase positive affectivity, happiness and optimism in Iranians with low positive affectivity. Method: In this quasi-experimental study, 636 students of three Iranian Universities (Shahed, Vliasr, and University of Sience and Culture) were chosen using pretest-posttest method. Then 96 low positive affect subjects were chosen. Finally, 62 subjects completed satisfaction form and were assigned randomly into seven groups (Gratitude and Neutral Strategies based on the Emmons, Seligman and Verbal-Action patterns, and a Control group), and received separate instructions in specific envelopes. The data required were collected Positive And Negative Affect Scale (PANAS), Oxford Happiness Questionnaire (OHQ), and Life Orientation Test (LOT). Then the data of 50 participants were analyzed with Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U statistical methods. Results: The results showed significant increase in positive affects by Seligman and V-A strategies (p=0.20), and increase in happiness by Emmons, Seligman and V-A strategies (p=0.04). Conclusion: The results confirmed the effect of the above three training strategies on the expansion of positive affectivity and happiness.