هدف: مراد از پژوهش حاضر تهيه آزمون ناميدن افعال در کودکان سالم و دستيابی به راهبرد مناسب در ارزيابی بيان افعال کودکان دچار اختلال زبانی بوده است. روش: اين پژوهش يک بررسی تحليلی است که در سال 1379 در 140 کودک 4 و 5 ساله مهدکودکهای شرق تهران که به شيوه خوشهای – تصادفی انتخاب شده بودند، صورت گرفته است. در روش تصويری 30 تصوير رنگی مقابل کودک گذاشته شد تا نام ببرد و در روش کلامی 30 سوال در مورد افعال مورد نظر پرسيده شد و سپس امتيازات هر کودک به عنوان شاخص بيان افعال در آن روش در نظر گرفته شد. يافتهها: کودکان 4 ساله هيچ تفاوتی در امتيازهای کلامی و تصويری نداشتند، اما دختران 5 ساله در بيان افعال به روش کلامی نسبت به روش تصويری برتری داشتند. نتيجه: اين بررسی نشان داد که استفاده از روش سوال کردن يا شرح راجع به انجام کار برای بازيابی افعال بهتر از تصاوير ساکن بنظر ميرسد و ضمن ترغيب کودک به فعاليت ذهنی پويا، وی را به فکر کردن و يادآوری بهتر وا ميدارد. ضمناً رمزگشايی بينايی اطلاعات غيرکلامی به حالات ذهنی تصوير و تصورات کودک بستگی دارد و تصاوير ساکن روش مناسبی در ارزيابی افعال به نظر نميرسد.

  Objective: the study aimed at designing a verb-naming test for healthy children, which could serve as a basis for planning an appropriate approach to the assessment of verb-naming ability among aphasic children. Method: the study was carried out in 2000 as an analytical survey with 140 children aged four and five, selected from day care centers in the east of Tehran, through random cluster sampling. In the pictorial approach, the subjects were asked to name the action depicted in any one of 30 color pictures shown to them. In the verbal approach, the subjects were asked 30 questions about the same verbs/actions. Each subject's score was then calculated and considered as an index of verb expression in any one of the two approaches. Findings: no difference was noticed among the four-year old children in terms of subjects' scores on the verbal and pictorial tests, whereas the five-year old girls proved to be better in verbal expression than in pictorial expression. Results: according to the results of the study, asking questions about actions or explaining them seems to be more helpful than using still pictures in retrieving verbs. While encouraging the child to engage in dynamic mental activity, the former seems to make the child think and better remember things. Moreover, the visual decoding of non-verbal information depends on the child's mental condition, and her/his imagination. Thus, still pictures seem to be inadequate means of assessing verb-naming ability.