هدف: اين پژوهش با هدف بررسی ارتباط ميان توانايی کلامی و توانايی رياضی انجام شده است. روش: جامعه پژوهش را کودکان 5 و 6 ساله مهدکودکهای منطقه شرق بهزيستی استان تهران تشکيل دادهاند. از ميان کودکان جامعه مورد بررسی، پس از انجام آزمون هوش بر روی 218 کودک، 120 نفر به روش نمونهگيری در دسترس انتخاب شدند. اين افراد دارای بهره هوشی 110-90 بودهاند. ابزار پژوهش را يک آزمون رياضی و آزمون طبقهبندی کلامی تشکيل دادهاند. دادههاي پژوهش به کمک روشهای آمار توصيفی و ضريب همبستگی تحليل و ارائه گرديد. يافتهها: يافتههای اين پژوهش نشان داد ميان توانايی کلامی و توانايی رياضی، ارتباط مستقيم و معنيداری وجود دارد. همچنين اين پژوهش در بررسی تفاوت ميان ميانگين نمرات آزمون کلامی و آزمون رياضی دختران و ميانگين نمرات آزمون کلامی و آزمون رياضی پسران، اين تفاوت را معنيدار نشان نداد. افزون بر اين، تفاوت ميان ميانگين توانايی کلامی و رياضی 5 سالهها و 6 سالهها،معنيدار نبود. در توانايی طبقهبندی کلامی نيز، گرچه کودکان در همه موارد از انتزاع مقولهای استفاده نميکنند، ولی مواردی از اين جداسازی، در آنان ديده ميشود.