مفهوم ارتقاء بهداشت نخستين بار در سال 1975 معرفی شد و دورنمای نوينی را در فعاليت‏های بهداشتی ترسيم نمود تا آنجا که امروزه سازمان جهانی بهداشت نيز ارتقاء بهداشت را برتر از پيشگيری و درمان مي‏داند. اين مفهوم به تدريج از بهداشت عمومی به حوزه بهداشت روانی نيز گسترش يافته و هم اکنون کوشش در زمينه ارتقاء بهداشت روانی با رويکرد جامعه‏نگر محور فعاليت بسياری از برنامه‏ريزان بهداشتی است. گرچه بسياری بر اين باورند که برنامه‏های ارتقاء بهداشت‏ بيشتر بر افراد بهنجار جامعه تمرکز دارد و نه بيماران و افراد در معرض خطر،ولی امروزه، بر خلاف اين ديدگاه هدف‏ برنامه‏های ارتقاء بهداشت محدود به افراد بهنجار نبوده، بلکه گستره فعاليتهای آن افرادی را که دچار اختلالهای روانی، معلوليت و ناتوانی هستند نيز در بر مي‏گيرد.

The concept of health promotion, first appeared in 1975, introduced a new perspective for health activities. As a consequences, the World Health Organization (WHO) suggested that attention to health promotion needs should take precedence over treatment and prevention. This concept gradually developed into mental health field and now community mental health is the core policy and orientation of many practitioners and programme developers. Although some of the practitioners believe that the focus of health promotion programme are on normal people rather than the sick or high risk individuals, today it is believed that mental health and well-being of people with mental disorders and disabilities can be promoted through these programmes.