پيشرفتهای نوين پزشکی رفتاری، توجه متخصصان روانشناسی تندرستی را به نقش کليدی عوامل غيرزيستی در بيماريهای قلبی عروقی معطوف ساخته است. در پژوهش حاضر، نقش عوامل خطرساز روانی – اجتماعی يعنی ميزان استرس، شيوه مقابله با آن و کيفيت روابط اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. اين عوامل در سه گروه که همگی مرد بودند (75=N) و از بيماران حاد عروقی قلب (25=n) بيماران مزمن عروقی قلب (25=n) و افراد سالم (25=n) تشکيل می‌شد از نظر سن، جنس، تحصيلات درآمد، وضع تاهل، شغل، مسکن و تعداد اعضاء خانواده، همتا شده بودند. به کمک پرسشنامه‌های ريدادهای مهم زندگی، پاسخهای مقابله‌ای و کيفيت روابط، ارزيابی شدند. داده‌های پژوهش به کمک روش آمای تحليل واريانس، تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد که بيماران حاد عروقی قلب در رويارويی با رخدادهای پرفشار زندگی آشفتگی روانی را بيشتر از افرادس الم تجربه کرده‌اند. پاسخهای مقابله‌ای آنان نيز بيشتر مبتنی بر مهار هيجانی بوده و در کيفيت روابط خودکشمکشهای بين فردی بيشتری داشته‌اند. همچنين بيماران مزمن عروقی قلب در مقايسه با افراد سالم در تمام موارد وضعی مشابه بيماران حاد عروقی قلب داشتند. اما بين دو گروه قلبی تفاوت معنی‌داری در هيچيک از عوامل ديده نشد. اين بررسی نشان داد که ميزان ناراحتی ناشی از استرس، پاسخهای هيجانی در رويارويی با استرس و کشمکشهای بين فردی درروابط اجتماعی نقشی تعيين کننده در بروز و تشديد بيماريهای عروقی قلب دارند.

The purpose of this study was to investigate the association of stress, coping strategies and quality of relationship as independent variables with coronary heart diseases. 75 subjects (25 acute coronary inpatients, 25 chronic coronary inpatients, and 25 normal men) in three groups-who were matched for age, sex, education, income, marital status, occupation, and residential ownership, were selected for the study. The following instruments were used in this study: Chief Life Events Inventory (CLEI), Coping Responses Inventory (CRI), and Uqality of relationship Inventory (QRI). Analysis of data using ANOVA indicated that in the face of stressful life events, acute coronary patients experienced higher levels of distress than the normal group (P<0.05). Moreover, their coping responses were more focused on emotional inhibitory reactions (P<0.05). This group also reported more conflict in their inter-personal relationships (P<0.05). In regard to independent variables, chronic coronary patients in comparison to the normal group had similar status to acute inpatients (P<0.01); but there was no significant difference between the two cardiac groups. Thus, it is concluded that distress, emotional responses to stress, and interpersonal conflicts paly determining roles in developing and intensifying coronary heart diseases.