期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：1996
卷号：2
期号：3
页码：53-54
语种：Persian
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：سرکارل پوپر مدعی است که رفتارگرايی به دليل اين که شرطی سازی را ناشی از تکرار می‌داند، به گمراهی رفته است از ديدگاه پوپر از راه تکرار، چيزی ياد گرفته نمی‌شود. از آنجاکه دانشمندان به رفتارگرايی پرداخته‌اند، اين حمله، يکی از مستقيم‌ترين و کم سابقه‌ترين حمله‌ها به رفتارگرايی است. چراکه در آن، ارزش ذهن‌گرايانه و شناخت‌گرايانه رفتارگرايی مورد هجوم قرار نگرفته است، بلکه با گستاخی تمام، شرطی سازی – يعنی مرکز ثقل رفتارگرايی، امری ساختگی (واهی) تلقی شده است. اين نوشتار درستی يا نادرستی ادعای پوپر عليه رفتارگرايی را بررسی می‌کند. بدين منظور می‌خواهيم نشاندهيم که ايا شرطی سازی کلاسيک و کنشگر براساس يادگيری از طريق تکرار استوار است و نيز آيا گرفتار ساير مسايلی است که پوپر به مفهوم شرطی سازی نسبت می‌دهد. اگرچه پوپر به درستی ويژگيهای خاصی را به شرطی سازی کلاسيک نسبت می‌دهد ولی در ارائه شواهد تجربی مبتنی بر اين که چگونه اينش رطی سازی اتفاق می‌افتد، موفق نبوده است. گذشته از آن، گرچه می‌پذيريم که بی. اف. اسکينر عقايد خودرا هرگز به صورت کاملا روشن بيان نکرده است، اما شرطی سازی کنشگر مبتنی بر تکرار نيز متاثر از مسايل ديگری که پوپر به شرطی سازی نسبت می‌دهد، نيست. بنابراين، استدلال پوپر براساس اين فرض که هر نوع شرطی سازی، شرطی سازی کلاسيک است و براساس اين فرض ويژگيهايی از شرطی سازی کلاسيک را به شرطی سازی کنشگر نسبت می‌دهد نيز دچار اشکال می‌شود. به گمان ما گفت و شنودهای نخستين جان واتسون و تکيه مطلق او بر شرطی سازی کلاسيک، احتمالا در اين اشتباه پوپر دخيل بوده است.
