بالابودن ميزان شيوع بيماری وسواس فکری – عملی در ايارن، و مطرح بودن دارودرمانی به عنوان نخستين اقدام درمانی، نگارنده را بر آن داشت تا پژوهشی را در ارتباط با اثرات درمانی، کارايی و عوارض سه دارو: کلوميپرامين ، فلوگزتين و ترانيل سيپرومين،‌در درمان بيماری وسواس فکری – عملی به مورد اجرا بگذاريم. در اين پژوهش 150 نفر (با ميانگين سنی 8/29 سال) از بيماران مراجعه کننده به مطب مبتلا به اختلال ياد شده درمدت سه سال (1370 تا 1373) در تهران مورد بررسی قرار گرفتند. نتايج نشان داد که فلوگزتين در اغلب بيماران، موثرتر از کلوميپرامين و ترانيل سيپرومين است. اين تاثير با سرعت اثر بيشتر، عوارض جانبی کمتر، زمان کوتاهتر بهبودی و اثر مساوی بر روی افکار و اعمال وسواسی همراه بود. پس از داروی يادشده، کلوميپرامين قرارداشت. ترانيل سيپرومين اثرات ناچيزی را در کنترل بيماری وسواس و اجبار نشان داد.

The guiding rationale for the present study stemmed from the observations pertaining to a relatively high prevalence of obsessive compulsive disorder in Iran and the importance of psychotropic drugs in the initial treatment and management of these cases. In this context, the aim of this investigation was to compare the relative efficacy of clomipramine, fluoxetine and tranylcypromine in the symptomatic treatment of this disorder. Over a span of 3 years (1991-1994). A total number of 150 subjects were treateed by either one of the above mentioned drugs. Results indicate that fluoxetine (followed by clomipramine) was more effective in terms of speed and quality of efficacy on obsessive and compulsive symptoms and produced relatively lesser adverse side effects than tranylcypromine. Tranylcypromine was not very effective in the tratement of obsessive compulsive symptoms.