در اين نوشتار کوشش بر آن بوده است تا با تاکيد بر نظريات پديده شناسان از جمله فرويد، اريکسن و پياژه، رشد در انسان، به عنوان يک پديده روانی – اجتماعی – زيستی مورد بررسی قرار گيرد. در اين ارتباط نخست به بررسی سطوح مختلف حيات پرداخته شده، سپس روند تعامل دستگاههای گيرنده بدن آدمی در برابر محرکهای بيرونی و شيوه پردازش اطلاعات وارده به سيستم مطرح شده است. نقش سخن گفتن در انسان و تاثير آن بر شيوه پردازش اطلاعات از ديگر موضوعات مورد بحث اين نوشتار است. سخن گفتن در انسان به عنوان يک منبع کسب اطلاعات و جنبه متمايز کننده سطح عالی حيات از سطوح حياتی پست‌تر، سبب مبادله تجارب شناختی انسانها با يکديگر گرديده و پيوندهای جديد ساختاری را شکل می‌دهد. در پايان معانی شماری از واژه‌های مبهم اين بحث نقل گرديده است.

This article deals with human development as a biosociopsychological phenomena with an emphasis on the theoretical outlooks of outstanding phenomenologists such as Freud, Erikson and Piagent. First, life cycles, and then the interaction of human sensory systems with the external stimuli, and the information processing system involved are discussed, with a special emphasis on the relation between speech and information processing. Speech as a medium for acquistion of information differentiates higher levels of biological organisms from the lower ones, makes possible the cognitive exchanges between human beings and creats new structural relations.