هدف: اختلال بيش فعالی همراه با نقص توجه و ناتوانی يادگيری از مهمترين اختلالهای روانپزشکی کودکان مي‏باشند و در بسياری از موارد با هم در بيمار ديده مي‏شوند. اين پژوهش به منظور بررسی رابطه ميان اختلال بيش فعالی همراه با نقص توجه و اختلال يادگيری انجام شده است. روش: 30 کودک پسر مبتلا به اختلال بيش فعالی همراه با نقص توجه که‏ بيماری در آنها توسط متخصص روانپزشکی کودکان بر اساس معيارهای DSM-IV تشخيص داده شده بود و 30 کودک سالم‏ که از نظر ويژگيهای فرهنگی- اقتصادی و سن با کودکان گروه بيمار همسان بودند مورد بررسی قرار گرفتند و با يکديگر مقايسه‏ شدند. از مقياس والدين کانرز به عنوان بهترين ابزار درجه‏بندی شده قابل دسترس برای سنجش اختلال يادگيری استفاده‏ شد. داده‏های پژوهش به کمک روشهای آماری توصيفی و آزمون آماری t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته‏ها: يافته‏های پژوهش نشان دادند که 13 نفر از کودکان مبتلا به اختلال بيش فعالی همراه با نقص توجه (3/43%) و 3 نفر از کودکان عادی (96/9%) مبتلا به اختلال يادگيری بودند و تفاوت دو گروه از نظر ابتلا به اختلال يادگيری معني‏دار بود.

  Objectives: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) along with Learning Disorder (LD) is one of the most important child and adolescent psychiatric disorder. They are most often seen comorbidly in patients. Our study seeks to examine the relationship between ADHD and LD in our sample. Method: Thirty boys suffering from ADHD, as diagnosed by certified child and adolescent psychiatrists using the DSM-IV criteria, were compared with a control group of 30 healthy subjects matched for age as well as socioeconomic characteristics. Relevant items from Canner's Rating Scale (Parent form) were used to assess learning disorders in the subjects. Research data were analyzed using statistical descriptive methods and t-test. Results: findings showed that 13 (43.3%) patients with ADHD and 3 (9.96%) of normal controls suffered from LD. The difference between these two groups were statistically significant .