هدف: در اين پژوهش اثر استرس شغلی بر خشنودی شغلی و سلامت روان، با توجه به اثرات تعديل کننده متغيرهاي سرسختی و حمايت اجتماعی در گروهی از کارکنان دانشگاههای علوم پزشکی تهران، ايران و شهيد بهشتی بررسی شده است. روش:200 نفر از کارکنان بخشهای اطاق عمل در دو زير گروه دارای حمايت اجتماعی بالا و حمايت اجتماعی پايين به کمک پرسشنامه شاخص عوامل تنشزای اطاق عمل، سياهه رويدادهای زندگی، پرسشنامه شاخص توصيف شغل، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه زمينهيابی ديدگاههای شخصی و پرسشنامه کيفيت روابط مورد بررسی قرار گرفتند. يافتهها: نتايج نشان دادند که بين استرس شغلی و خشنودی شغلی کارکنان رابطه معنيدار و منفی وجود دارد و رابطه بين استرس شغلی و سلامت روان معنيدار و منفی بود. همبستگی بين خشنودی شغلی و سلامت روان معنيدار و مثبت بود. اين بررسی همچنين نشان داد که در شرايط پر استرس افراد دارای سرسختی بالا بيش از افراد دارای سرسختی پايين، از خشنودی شغلی و سلامت روان برخوردارند. همچنين افراد دارای حمايت اجتماعی بالا بيش از افراد دارای حمايت اجتماعی پايين از خشنودی شغلی برخوردارند؛ اما از نظر سلامت روان تفاوتی ميان آنها ديده نشد. اين پژوهش نشان داد که حمايت اجتماعی و سرسختی با هم تعامل مثبت و معنيداری دارند و مردان بيش از زنان سرسختی از خود نشان ميدهند.