هدف: ابزارهای چندی برای ارزيابی اختلالهای شخصيت در جمعيتهای بالينی از جمله پرسشنامه‏های خود گزارشی و روشهای مصاحبه‏ای ساخته شده‏اند. پژوهشهای اندکی که همگرايی اين روش‏ها را با يکديگر مورد بررسی قرار داده‏اند توافق تشخيصی ضعيفی بين اين ابزارها گزارش کرده‏اند. هدف اين نوشتار بررسی ميزان توافق دو روش مصاحبه‏ بالينی و سازمان يافته با آزمون MCMI-II در تشخيص اختلالهای شخصيت است. روش:140 بيمار سرپايی مراجعه‏ کننده به درمانگاه شهيد اسماعيلی در سه مرحله به کمک مصاحبه بالينی و سازمان يافته و آزمون MCMI-II مورد ارزيابي‏ قرار گرفتند. سپس شاخص‏های عملکرد تشخيصی MCMI-II و ضريب کاپا برای تعيين ميزان توافق روشهای ياد شده‏ محاسبه گرديد. يافته‏ها: نتايج به دست آمده همگرايی متوسطی را بين دو نوع مصاحبه با آزمون MCMI-II نشان داد. تبيين‏های گوناگونی برای علت بالا نبودن همگرايی روشهای ارزيابی شخصيت مطرح مي‏شود که در آن ميان نارساييهاي‏ موجود در ساخت مجموعه ملاکهای محور II و مشکلات مربوط به ابزارسازی و مفهوم‏سازی آنها چشمگيرترند.

Objectives: Personality inventories and clinical interview are commonly used for diagnosis of personality disorders. The present study was designed to investigate the relationships between findings of clinical and structural interviews on one hand and Millon Clinical Multiaxial Inventory, 2nd edition (MCMI-II) findings on the other. Method: One hundred and forty clients out-patient clinic of Shahid Esmaeili Psychiatric Center were assessed by using clinical interview, structural interview and MCMI-II. The data were analyzed for finding convergent validity between the measures. Results: The results revealed mild satisfactory relationship between interview's findings and MCMI-II profiles. Conclusion: The possibilities relevant to the findings are discussed. It seems that heterogeneity of the symptoms in formation of the axis II of diagnosis of personality disorder (according to DSM-IV criteria) and complications relevant to the structure of MCMI-II particularly, conceptualization congruous to the questions presented in the instrument are involved.