هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی پايايی، روايی و ساختار عاملی مقياس تجارب مربوط به روابط نزديک (ECR) بود. روش: نمونه پژوهش شامل 391 فرد متأهل (189 مرد و 202 زن) بود که با روش نمونهگيری در دسترس از مناطق مختلف شهر تهران انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها، افزون بر مقياس تجارب مربوط به روابط نزديک، مقياس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (RSES) برای بررسی روايی همگرا و واگرای بعد اضطرابی و خرده مقياس برونگرايی پرسشنامه پنجعاملی نئو (NEO-FFI) برای بررسی روايی واگرای بعد اجتنابی مورد استفاده قرار گرفت. يافتهها: يافتههای تحليل عاملی اکتشافی نشان داد مدل دوعاملی اجتناب و اضطراب در جامعه ايرانی برازش دارد. روايی همگرای بعد اضطراب با استفاده از خرده مقياس افسردگی و اضطراب از مقياس DASS-21 و روايی واگرای آن با استفاده از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ تأييد شد. روايی واگرای بعد اجتناب نيز با بررسی رابطه آن با خرده مقياس برونگرايی تأييد شد. ضريب پايايی آزمون- بازآزمون دو هفتهای برای نمره کل و دو بعد اجتناب و اضطراب به ترتيب 87/0، 71/0 و 89/0 بهدست آمد. نتيجهگيری: ويژگيهای روانسنجی مقياس تجارب مربوط به روابط نزديک در جامعه ايرانی مناسب است. ميتوان گفت اين پرسشنامه ابزاری مفيد و معتبر برای انجام پژوهشهای مرتبط با دلبستگی و مشاوره زوجی در ايران است.