روش‌: آزمودنی‌های پژوهش را 300 بيمار (126 مرد، 174 زن)  ارجاع شده از 12 بخش بستری بيمارستان آموزشی حضرت رسول اکرم (ص) واقع در شهر تهران تشکيل داده‌اند که به‌صورت پياپی طی مدت سه سال به واحد مشاوره‌ی روانپزشکی اين بيمارستان ارجاع شده بودند. اين افراد به‌کمک يک پرسش‌نامه‌‌ی جمعيت‌شناختی و مصاحبه‌ی بالينی روانپزشکی مورد ارزيابی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش به‌کمک روش‌های آمار توصيفی تحليل و ارايه گرديده است.

يافته‌ها: 4/40% افراد مورد بررسی در گروه سنی 40- 18 سال قرار داشتند. يافته‌های پژوهش نشان داد که بيشترين درصد آزمودنی‌های پژوهش از بخش‌های داخلی (44%) ارجاع شده‌اند و پزشکان بيشترين درصد بيماران ارجاع شده را به‌منظور ارزيابی روانی (13%) و پس از آن به دليل مصرف داروهای روان‌گردان (11%) ارجاع داده‌اند. در ارزيابی روانپزشک از وضعيت روانی بيماران ارجاع شده، بيشترين درصد مبتلا به اختلال‌های عاطفی (4/24%) و تطابق به بيماری جسمی (7/13%) بوده‌اند.

نتيجه‌گيری: مشکلات روانپزشکی در بخش‌های بستری اين بيمارستان‌ عمومی شايع است.

Introduction: The aim of this study was to determine the reasons for ordering the psychiatric con- sultation for the inpatients of a teaching general hospital in Tehran, and evaluating the demographic information and type of diagnosis.

Method: In 3 years’ time, 300 inpatients (174 females) who were sequentially referred for a psychi- atric consultation from the twelve wards of Hazrat Rasoul Hospital in Tehran, were assessed by a demographic questionnaire and psychiatric interview.

Results: About 40% of referred patients aged 18-40 years. Statistical analysis revealed that the inter- nal medicine ward had the highest referral rate (44%). Two most common reasons for referral were general psychiatric assessment (13%) and evaluation of patients’ psychotropic medications usage (11%). The most common diagnoses were mood disorders (24.4%) and coping with an illness (13.7%).

Conclusion: Psychiatric problems were common in the different wards of this general hospital.