روش: اين بررسی از نوع توصيفی- مقطعی است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی سازگاری زناشويی بود. آزمودنی‌های پژوهش 148 نفر دانشجوی متأهل ساکن در خوابگاه متأهل‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران (74 مرد و 74 زن) بودند. تحليل داده‌ها به‌کمک آزمون آماری خی‌دو و توزيع دقيق فيشر انجام شد.

يافته‏ها: يافته‌های پژوهش نشان‌دهنده‌ی سازگاری زناشويی در 8/75% و ناسازگاری در 2/24% آزمودنی‌ها بود. از ميان متغيرهای بررسی‌شده ارتباط معنی‌داری ميان متغيرهای تفاوت سنی زن و شوهر و طول سال‌های ازدواج با سازگاری زناشويی ديده شد.

نتيجه: با افزايش تفاوت سنی و طول سال‌های ازدواج، سازگاری زناشويی کاهش می‌يابد.

Objectives: The aim of this project was to evaluate the level of marital adjustment and the re-lation between marital adjustment and some demographic variables in a group of students residing at the dormitories of Tehran University of medical sciences.

Method: This is a descriptive-cross sectional study.The instrument to collect data was the marital adjustment questionnaire. The subjects for this study were 148 residents of married students dor-mitory of Tehran University of Medical Sciences (74 males, 74 females). Data were analyzed by chi-square and Fisher’s LSD.

Findings: This project indicated 75.8% marital  adjustment and 24.2% incompatibility. Among evaluated variables, there were significant correlations between the variable marital adjustment and both age difference between the couples as well as duration of marriage in years.

Results: Marital adjustment is reduced with the raise in age difference between the couples and dura- tion of marriage.