زمينه و هدف: کارکنان مراکز بهداشت و درمان بعلت مواجهات شغلی در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت های انتقالی از راه خون نظير هپاتيت B ، هپاتيت C و ايدز در اثر فرو رفتن اجسام نوک تيز در بدن ميباشـــند . هدف از اين مطالعه بررسی شيوع فرو رفتن اجسام نوک تيز در بدن و عوامل مرتبط با آن در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان بهار بوده است.
روش بررسی: اين مطالعه در سال 1386 و به روش مقطعی بر روی 182 نفر از کارکنان بهداشتی و درمانی شهرستان بهار انجام گرفت. اطلاعات مربوط از طريق پرسشنامه جمع آوری و با استقاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای مربع و آناليز رگرسيون لجستيک مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: در اين مطالعه فراوانی آسيب های شغلی در طول مدت خدمت 7/57 درصد بود. بيشترين وسيله آسيب رسان در اين مطالعه، سر سوزن سرنگ (8/84درصد) و شايع ترين مرحله خدمت بهداشتی درمانی منجر به آسيب، برگرداندن در پوش سر سوزن(6/28درصد) بوده است. کاردان ها و کارشناسان آزمايشگاه (7/91 درصد) بيشترين تماس های شغلی را داشته اند(05/0 > P ). 5/90 درصد از کارکنان پس از صدمات شغلی، فقط به شستشوی محل آسيب با آب و صابون بسنده نموده بودند. با افزايش سابقه کار احتمال سابقه آسيب نيز افزايش می يافت(12/1- 03/1 CI= ،07/1 OR= )، اما بين جنس و سن کارکنان و آسيب شغلی ارتباط معنی دار مشاهده نگرديد .
نتيجه گيری: اين مطالعه نشان دهنده بالا بودن فراوانی تماس شغلی با خون در بين کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بهار می باشد. آموزش راه های انتقال بيماری های منتقله از راه خون ، بکارگيری احتياطات استاندارد و افزايش راهکار های محافظت کننده توصيه می گردد .
Background and aims
Due to occupational exposures, primary health care workers are more at risk of blood- borne infections such as AIDS, Hepatitis B and Hepatitis C. This study was conducted to determine the frequency of occupational injuries and its related factors among the primary health care workers in Bahar city.
Methods
In this cross-sectional study, conducted in 2007, 182 primary health care workers of Bahar city participated. Data were collected using a questionnaire and SPSS software, Chi square and Logistic regression tests were applied for data analysis.
Results
The prevalence of occupational injuries among the participants was 57.7%. The highest exposure rate was associated with injection needles (84.8%) and the most frequent process leading to an injury was recapping (28.6%). The most prevalent occupational injuries were observed among lab experts (91.6%) and nurses (71.4%) (P<0.05). 90.5 percent of the exposed group had only washed the injured place with soap. The risk of occupational injuries increased as the work experience increased (OR=1.07, CI=1.03-1.12). There were no significant relationship
between employees' sex and age with occupational injuries.
Conclusion
According to the results of this study, there is a high prevalence of occupational injuries among primary health care workers of Bahar city. Hence, educating the transmission routs of blood-borne infections, applying standard precautions and increasing protection strategies must be taken into consideration.