زمينه و هدف: استرس شغلی منفی بر سلامت جسمی وروانی کارکنان اثرات زيان باری بر جا می گذارد. با وجود اين، تاثير استرس می تواند بوسيله ساير متغيرها تعديل گردد. ا ين پژوهش به بررسی رابطه بين استرس شغلی، فشار کاری و نرخ حوادث گزارش شده می پردازد.

  روش بررسی : جامعه آماری پژوهش را کليه کارکنان شرکت ذوب آهن اصفهان در زمستان 1388 تشکيل دادند که از بين آنها 189 نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گيری طبقه ای (از روی فهرست کارکنان هر بخش) انتخاب شده و به پرسش نامه های استرس شغلی 10 سوالی، فشار کاريی 4 سوالی، نرخ حوادث گزارش شده 22 سوالی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبی مورد تحليل قرار گرفتند.

  يافته ها : نتايج پژوهش نشان داد که بين متغيرهای پژوهش (استرس شغلی، فشارکاری و نرخ حوادث گزارش شده) همبستگی درونی معنی داری وجود داشت (05/0 p< ). همچنين تحليل رگرسيون نشان داد که استرس شغلی بر نرخ حوادث گزارش شده بطور مستقيم و همچنين غير مستقيم از طريق ادراک فشار کاری مؤثر بود (05/0 p< ). بطور مشابه، در تحليل تعديلی معکوس، استرس شغلی رابطه بين فشار کاری و نرخ حوادث گزارش شده را تعديل کرد(05/0 p< ).

  نتيجه گيری . کاهش استرس شغلی بوسيله تغيير ادراک کارکنان از فشار کاری می تواند در پايين آوردن نرخ حوادث گزارش شده مؤثر باشد و همچنين کاهش ادراک فشار کاری بوسيله بهبود استرس شغلی می تواند در وقوع حوادث شغلی مؤثر باشد.

Background and aims

Negative job stress puts harmful effects on physical and psychological health of workers. However, the effects of stress can be mediated by other variables. This study examines the relationship between job stress, work pressure and the rate of reported incidents.

  Methods

statistical research community included all workers of Isfahan Steel Company in the winter 1388 that among them, 189 individuals were selected as sample using stratified random sampling method (from the list of workers per sector) and they responded to questionnaires including 10 questions of job stress, 4 questions of work pressure and 22 questions of the rate of reported incidents. Data were analyzed using Pearson correlation coefficients and hierarchical regression.

  Results

Results showed that there was a significant internal correlation among study variables (job stress, work pressure and the rate of reported incidents) (p<0.05). In addition, regression analysis showed that job stress on the rate of incidents reported directly and indirectly through perception of job pressure was effective (p<0.05). Similarly, in the inverse mediation analysis, job stress mediated relationship between work pressure and the rate of reported incidents (p<0.05).

Conclusion

Reducing job stress by changing workers’ perceptions of work pressure can lower the rate of reported incidents and also the reduction of work pressure perception by improving job stress can be effective in incidence of occupational accidents.