زمينه و هدف: اهميت بررسی خستگی در پيامدهای زيانباری است که به آن نسبت داده میشود. افزايش نرخ خطا و حادثه که در حيطه خدمات بهداشتی- درمانی به صورت کاهش کيفيت مراقبت از بيمار، خطاهای پزشکی و افت سطح ايمنی بيمار نمايان میشود از مهمترين و شناختهشده ترين عواقب ناشی از خستگی است.
روش بررسی: اين مطالعه تحليلی – توصيفی بر روی پرستاران داوطلب شاغل در يک بيمارستان آموزشی انجام شد. علاوه بر تکميل پرسشنامه 20 سوالی MFI ، اطلاعات فردی، شغلی و خطاهای پزشکی نيز جمعآوری گرديدند. دادهها با استفاده از نرمافزار spss تحليل شد.
يافتهها: خستگی عمومی، فيزيکی، ذهنی، کاهش فعاليت، کاهش انگيزه به ترتيب بيشترين تا کمترين درصد را به خود اختصاص دادند. پرستاران جوانتر از نظر عمومی و ذهنی خستگی بيشتری را نسبت به ساير همکاران خود احساس میکردند ( 05/0> p ) . بين خستگی ذهنی با شدت خطای پزشکی ارتباط معنیدار مشاهده گرديد ( 05/0 >p ) همچنين فراوانی حوادث رانندگی در مسير رفت و آمد به محلکار با شدت خستگی همبستگی داشت ( 05/0> p ).
نتيجهگيری: امکان تاثير خستگی بر فراوانی خطاهای پزشکی و شدت آن، لزوم برنامهريزی مناسب و اتخاذ راهکارهای مناسب مديريت خطر را به منظور کاهش پيامدهای منفی ناشی از خستگی به ويژه در محيطهای درمانی ايجاب میکند.