زمينه و هدف: تجربه در سطح دنيا، تأثير مثبت بکارگيری ارگونومی در بخش‌های مختلف را به صورت اصلاح شرايط کاری، بهبود کمی و کيفی توليد، کاهش شيوع آسيب‌های اسکلتی-عضلانی ناشی از کار، کاهش هزينه و در نتيجه افزايش بهره‌وری نشان داده است و اين امر تنها در سايه تبعيت از سيستم اصلاح شرايط کاری مناسب و بکارگيری رويکرد ارگونومی کلان خواهد بود. اين مطالعه با هدف تعيين چگونگی وضعيت موجود و تحليل سيستم اصلاح شرايط کاری در يک شرکت توليدی از صنايع نيروگاهی با رويکرد ارگونومی کلان انجام گرفت.

 روش بررسی: اين مطالعه از نوع توصيفی-تحليلی می‌باشد. در ابتدا وضعيت برنامه بهبود شرايط کاری با استفاده از سه پرسشنامه، از ديدگاه مديران (29 نفر)، پرسنل واحد HSE (5 نفر) و کارکنان عملياتی ( 85 نفر) مورد ارزيابی قرار گرفت و سپس سه ابزار ديگر از ارگونومی کلان استفاده گرديد.

 يافته ها: با توجه به نتايج؛ 1) پرسشنامه ها و آزمون‌های مربوطه، سه گروه هدف در مورد اهداف برنامه بهبود شرايط کاری و روش‌های ارتقاء آن نظرات يکسانی داشته، ولی در بعضی موارد نظرات متفاوتی داشتند. 2) کارگاه آينده و مصاحبه ها، به فقدان سبک رهبری مشارکتی و عدم وجود سيستم کاری مناسب در شرکت مربوطه اشاره داشتند. 3) بکارگيری چک ليست ILO تعامل مناسب بين سطوح بالا و پايين سازمان را نشان داد.

 نتيجه‌گيری: بيداری نياز به تغيير در سطوح ميانی و پايينی سازمان جهت حل مشکلات مربوط به سيستم اصلاح شرايط کاری ايجاد شد. برای اجرای يک فرآيند شيوه مداخله ارگونومی نياز به حمايت کامل مديريت و کارکنان می‌باشد.

 Background and aims: Experience in the world, shows that the positive effect applying ergonomics in the improving work conditions, improving of quality and quantity of production, reduce prevalence of work-related musculoskeletal disorders, saving costs and increase of productivity in the different contents. There are in possible only using of properly improving work condition system and Macroergonomics approach.The aim of the study was how determine situation and analyzing the working conditions the Macroergonomics approach in a Power Plant Industry. 

 Methods: This study is a cross-sectional study. First, the programme for improvement of work conditions using three questionnaires were evaluated include of managers viewpoint (29 samples), health, safety and environment employees viewpoint (5 samples) and operating workers viewpoint (85 samples) and then three other instruments of Macroergonomics was used.

 Results: According to the results of 1) questionnaires and corresponding tests, three of the program's goals of improving working conditions and promotion practices that have the same opinions, but in some cases had different opinions. 2) Future workshops and interviews, the lack of participatory leadership and lack of collaborative work systems for the company stated. 3) Apply Ergonomics Checklist of ILO, an appropriate interaction between the top and bottom surfaces revealed.

 Conclusion: Awakened needs of change in the middle and lower levels of organization to solve problems relate to improving working conditions of the system was created. To implement an Ergonomics Intervention Programme Technique Process requires the full support management and employees.