摘要：Artykuł ma na celu przedstawienie koncepcji dobrostanu subiektywnego (szczęścia) jako propozycji dla przyszłych nauczycieli przedszkolnych i wczesnoszkolnych do stosowania w procesie wychowania do wartości. Autorka stawia tezę, że konieczne jest zdefiniowanie i zrozumienie przez studentów dobrostanu subiektywnego oraz osiągnięcie świadomości, że nauczyciel w polskiej placówce oświatowej jest zdany na samodzielną profilaktykę w tym zakresie w celu kreowania pozytywnego wzorca osobowego. W artykule zwrócono uwagę na konieczność codziennej, systematycznej oraz długoterminowej troski o dobrostan subiektywny w celu zakorzenienia się nawyku samokontroli. Efektywność działań podejmowanych z uczniami jest powiązana z subiektywnym dobrostanem nauczyciela, który nie przekazuje wyłącznie informacji, ale jest wzorem do naśladowania w zakresie nauki wartości społecznych i poznawczych.
