摘要：Rečenični adverbijali ju, nog i väl izuzetno su frekventni u svakodnevnom savremenom švedskom jeziku, ali ih studenti švedskog kao stranog jezika (L2), iako teorijski uglavnom upoznati sa njihovim značenjem, samostalno koriste znatno ređe. U ovom radu se predstavlja kraća analiza problematike frekventnosti ovih švedskih priloga, odnosno njihovog razumevanja, kao i posledične praktične upotrebe, kod aktivnih studenata švedskog jezika (na svim godinama dodiplomskih studija, izuzev prve) Filološkog fakulteta u Beogradu, sa ponuđenim razlozima za disproporciju u svakodnevnoj upotrebi između govornika L1 i L2, kao i mogućim daljim koracima po ovom pitanju u nastavi švedskog kao stranog jezika. Zaključci koji se u radu navode, doneseni su na osnovu empirijskog istraživanja sprovedenog na pomenutim ispitanicima.
