摘要：W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji wokresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina.Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomeratumiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnymsukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowejo konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez topaństwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu oklasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesunarodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jegofunkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięciadobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy,w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczeniekolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, żeinteresem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwaglobalnego, zaś żywotnymi interesami – uzyskanie instrumentów pozwalających naosiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki konfrontacja w formule niedostosowanej do realiów geopolitycznych. Trwający konfliktrosyjsko-ukraiński dowodzi, że marzenia o uzyskaniu statusu imperium stały się dlarosyjskiego przywódcy ważniejsze niż realistyczna ocena możliwości odbudowy statusumocarstwa. adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa TieńSzańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego icentrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadachfunkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznejekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jakorozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej,jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnegodo przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tychzałożeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno byćsankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęciaróżnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, żeobszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenępotencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka.
