摘要：مطالعة حاضر با هدف بررسی آرایش مختلف تمرین بر یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی انجام شد؛ تعداد 64 شرکتکننده بهصورت دردسترس با دامنة سنی 4 ± 22 انتخاب شدند و بهصورت تصادفی به پنج گروه )کنترل، کمخطا، پرخطا، تصادفی و نظامدار فزاینده( تقسیم شدند. این پژوهش در چهار مرحله انجام شد: الف. پیش آزمون )10 کوشش(، ب. سه جلسه اکتساب برای هر گروه آزمایشی )45 کوشش در هر جلسه، درمجموع 135 کوشش تمرینی(، ج. یادداری 10 دقیقه و 24 ساعته )10 کوشش برای هر آزمون( پس از مرحلة اکتساب و د. انتقال 10 دقیقه و 24 ساعته ) 10 کوشش برای هر آزمون( پس از مرحلة اکتساب. در مرحلة اکتساب، چهار گروه آزمایشی بهجز گروه کنترل، تکلیف زمانبندی را با سه سطح دشواری متفاوت )ساده، متوسط و دشوار( با دریافت بازخورد تمرین کردند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس یکطرفه )آنوا( و آزمون تعقیبی LSD انجام گرفت. یافتهها در زمانبندی نسبیِ )ریشه میانگین مجذور خطاها( نشان داد که در پیشآزمون تفاوت معناداری بین گروهها وجود نداشت. بهعالوه، در آزمونهای یادداری و انتقال، گروه های کمخطا و نظامدار فزاینده عملکرد بهتری در مقایسه با گروههای دیگر داشتند)همه05 /0 ≤ P .)همچنین در آزمون انتقال تکیف ثانویه )24 ساعت( گروههای کمخطا و نظامدار فزاینده عملکرد بهتری در مقایسه با سایر گروهها داشتند)همه 05/0 ≤ P .)نتایج حاکی از آن است که تمرین در گروههای کمخطا و نظامدار فزاینده به یادگیری بهتر تکلیف و تعمیمدهی بهتر آن به شرایط جدید منجر میشود. این یافتهها مطابق با نظریههای یادگیری پنهان و بازپردازش آگاهانهاند.
其他摘要：This study aimed to investigate the different practice arrangements on learning the relative timing of a motor task. For this purpose, 64 participants aged 18 to 26 years old (M = 22, SD = 4) as convenience sampling were assigned randomly to one of five experimental learning conditions (control, errorless, errorful, random, and systematically increasing). The experiment was carried out in four phases as follows: (A) pre-test (10 trials), (B) three sessions of acquisition– one for each experimental group - (45 trials per session for a total of 135 trials), (C)10 minute and 24 hours delayed retention (10 trials per test), and (D) 10 minute and 24 hours transfer (10 trials per test). In the acquisition phase, the four experimental groups, except for the control group, practiced timing task with feedback in three difficulty levels (simple, moderate, difficult). Data were analyzed using one-way ANOVA and mixed variance analysis, and LSD post-hoc test was used where needed. Findings regarding relative timing using RMSE scores showed that there was no significant difference between the groups in the pre-test. However, all groups outperformed the control group in the 10 minute and 24 hour retention/transfer tests (all Ps ≤ 0.05). In addition, the errorless and systematically increasing groups had better retention and transfer tests for the relative timing compared with the other groups (all Ps ≤ 0.05). Also, performance in the dual task transfer test (24 hours) for the errorless and systematically increasing groups was better than the other groups (all Ps ≤ 0.05). These results show that practice in systematically increasing and errorless paradigm led to better learning and better generalization to a new version of the task. These findings are consistent with the implicit learning and reinvestment theories.
关键词：تمرین نظامدار فزاینده;یادگیری حرکتی پنهان;یادگیری کمخطا و پرخطا;زمانبندی نسبی
其他关键词：Contextual Interference;Implicit Learning;Explicit Learning;Motor Performance;Borderline Children
