摘要：هدف از مطالعه حاضر، مقايسه اثر تمرينهای ايروکامبت و تکنیک های کاتا بر بهبود تعامالت اجتماعی کودکان مبتال به اختالل طی ف اوتیسم بود. در اين مطالعه تعداد 54 کودک مبتال به اختالل طی ف اوتیسم با دامنه سنی بین 6 تا 10 سال در سه گروه شامل گروههای ايروکامبت )18 نفر(، کاتا )18 نفر( و کنترل )18 نفر( قرار گرفتند. شرکتکنندگان به مدت 14 هفته، به صورت سه روز در هفته، تمرينات طراحی شده خاص گروه خود را انجام دادند. اندازهگیری تعامالت اجتماعی با استفاده از مقیاس تشخیصی اوتیسم گیلیام - ويرايش دوم )گارز-2 ) صورت پذيرفت. ارزيابیها قبل از اعمال مداخله )پیشآزمون(، دو روز بعد از مداخله )پسآزمون( و سی روز بعد از اتمام مداخله )پیگیری( انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از تحلیل واريانس بین گروهی با اندازه های تکراری ، تحلیل واريانس و t همبسته استفاده شد. يافته ها نشان داد هم تکنیکهای کاتا و هم تمرينات ايروکامبت به طور معنادار تعامالت اجتماعی را به صورت پايدار در شرکتکنندگان بهبود بخشید. در تمايز بین تکنیکهای کاتا و تمرينات ايروکامبت مشخص شد که تمرينات ايروکامبت نقش بسیار برجستهتر و ممتازتری در بهبود تعامالت اجتماعی داشت. با توجه به يافتهها، نتیجه میگیريم که استفاده از تمرينات ايروکامبت و کاتا میتواند به عنوان يک راهکار مناسب بهمنظور بهبود نشانگان اختالل طیف اوتیسم در نظر گرفته شود و نقش ايروکامبت در تعديل و بهبود تعامالت اجتماعی کودکان مبتال به اختالل طیف اوتیسم به صورت قابل مالحظهای بیشتر از تمرينات کاتا است.
其他摘要：The effects of 14 weeks of kata (karate) versus aerocombat (martial arts aerobics) training on social interactions of children with autism spectrum disorders were investigated. The study included 54 eligible (diagnosed ASD, 6-10 years old) children whom they assigned to kata (n = 18), aerocombat (n = 18), and noexercise control group (n = 18). Participants of the exercise groups received kata techniques or aerocombat instructions three times per week for 14 weeks (42 sessions). The social interactions of the participants were assessed at baseline (pre-intervention), week 14 (post-intervention), and at one month follow up in the three groups via the social dysfunction sunscale of Gilliam Autism Rating Scale-Second Edition (GARS-2). Statistical analyses were performed with a repeated measures of analysis of variance, a one-way analysis of variance a paired t-test, and an idependent t-test. Results showed that both kata techniques and aerocombat training significantly improved social interactions of the participants in the exercise groups. It was also found that aerocombat exercises played a much more prominent and distinct role in improving social interactions than kata techniques. Interestingly, after 30 days of no practice social interaction in the exercise groups remained significantly decreased compared to pre-intervention time. The participants of the control group did not show significant changes in the outcome variable. It seems that teaching kata techniques and aerocombat exercises to children with ASD for a long period of time consistently improves their social interactions. The role played by aerocombat training in modifying and improving social interactions was found to be significantly greater than kata training. In conclusion, it should be noted that the nature of martial arts could be considered as a key option in prescribing martial arts-based intervention in children with ASD for improving their social interactions.
关键词：اختالل طیف اوتیسم;کاتا;ايروکامبت;ماهیت ورزش رزمی;تعامالت اجتماعی
