摘要：Hayât’ın geçen nüshasında Mehmed İzzet Bey bu çok mühim mevzû’a temâs ederek fikir hayâtımızdaki durgunluğun sebeblerini kendi nokta-i nazarına göre îzâh etdi. Hayât’ın elli üçüncü nüsha-sında bir senelik ilim ve san’at hareketleri hakkında yazılan makâle-lerin açıkca ifâde etdiği bu yoksulluğu kayd ve tesbît etdikden son-ra, bunun sebeblerini arıyan arkadaşımız, mâddî ve iktisâdî şartlar-dan ziyâde siyâsî âmillerin bunda müessir olduğunu, ve inkılâb dürleri gibi “siyâsî mefkûrelerin halkı heyecâna getirdiği ânlarda hakîkat veya güzellik taharrîsi için heveslerin zaîfladığını” söyle-mekdedir. İzzet Beye nazaran iktisâdî âmillerin bu husûsdaki te’sîri o kadar fazla değildir: “Kolay ve refâhlı bir hayâtın fikrî ve bedîî faâliyet için elzem olduğunu iddiâ eylemek, bildiğimiz birçok misâllere nazaran, pek yanlış olur!”
