摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مقدمه. تحصیل در دوره پزشکی می تواند با تنش های متعددی همراه باشد که از جمله آنها برخورد با محیط های آموزشی ناآشنا مانند محیط های آموزشی بالینی است. تماس زودرس با محیط بالینی به عنوان یکی از راهکارهای کاهش تنش حرفه ای، جهت دهی به نگرش دانشجو و ایجاد انگیزش مطرح شده است. روشها. در یک مطالعه مداخله ای در قالب پیش آزمون- پس آزمون 45 دانشجوی پزشکی سالهای اول و دوم پزشکی در یک برنامه پنج روزه حضور در بیمارستان در قالب گردشهای مشابه در راند ،بخش، اتاق عمل، اورژانس و درمانگاه شرکت نمودند. دانشجویان که در گروههای 7 تا 8 نفره تقسیم شده بودند همراه با یک راهنما از دانشجویان سال 6و 7 (کارورز) با عملکرد رده های مختلف آموزشی و نحوه گردش کار آشنا شده، یک شب کشیک را هم به عنوان ناظر در بیمارستان و اورژانس گذراندند. نگرشهای افراد با شیوه پرسشنامه جمع ایفا 18 سوالی پیش آزمون و 30 سوالی پس آزمون با مقیاس لیکرتی اندازه گیری شد. یافته ها. نگرش نسبت به کیفیت و اثر بخشی آموزش پزشکی پس از اجرای برنامه به میزان81% افزایش یافت (P<0.05) . در حالی که نگرش مثبت نسبت به حرفه و شغل پزشکی در پایان دوره به میزان 4/0 نسبت به پیش آزمون کاهش پیدا کرد (P<0.05). تغییر مثبت نگرش نسبت به آموزش پزشکی در گروه زنان بیش از مردان بود(P<0.05). ولی این تفاوت در مورد نگرش نسبت به حرفه و شغل پزشکی مشاهده نشد. 86% از گروه مورد بررسی به لزوم اجرای این برنامه برای همه دانشجویان سال اول اذعان داشتند و 96% اعتقاد داشتند که این دوره عامل درس خواندن بیشتر آنها در آینده شده است. همین نسبت از گروه معتقد بودند اجرای این دوره باعث شد از تحصیل در پزشکی بیشتر لذت ببرند و همه شرکت کنندگان مایل بودند در آینده داوطلبانه به بیمارستان بیایند. 65% افراد بعد از دوره اذعان داشتند که حرفه پزشکی در عمل سخت تر از آن بود که فکر می کردند و 35 % با این نظر موافق بودند که بیمار کاملاً از آنچه قبلاً تصور می کردند متفاوت بود. نتیجه. اجرای این دوره تاثیر تماس زودرس با محیط بالینی به عنوان محل درمان و محل آموزش را به خوبی نشان داد. گرچه حجم نمونه مداخله انجام شده و شرایط آن امکان تعمیم همه جانبه را فراهم نمی آورد ولی به نظر می رسد اجرای این دوره به عنوان عامل انگیزش و جهت دهی به فراگیری دانشجو در طول دوره تحصیل و ایجاد آگاهی از آینده حرفه ای تاثیرات مثبتی را به جای گذاشته است. آدرس. کمیته پژوهشهای دانشجویان, دانشکده پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی اصفهان, اصفهان.
其他摘要：Introduction. Learning medicine could have many tension and anxieties like encounter to a strange educational and clinical environment. Early clinical exposure is supposed to suppress these stresses and motivate students with a better attitude and awareness. Methods. In an interventional study with a pretest –post test method 45 first and second year medical students were encountered to clinical environment in rounds, operating room and urgency wards and clinics. They spent five days in small groups with a 6th or 7th year student as mentor. They experienced one night in emergency ward. Students’ attitude was assessed by a questionnaire with Likert scale. Results. The score of attitude toward effectiveness of medical education elevated (0.81) at the end (p<). But the score of attitude toward medical profession and job was less than the first day (p<). More positive change in attitude toward medical education was seen in women (p<) but this difference was not seen in attitude toward medical profession. agreed or strongly agreed with necessity of this program for first year medical student. thought that this course had motivated them to study more at school and equal percent said that this course made learning medicine more attractive and enjoyable. All of the students wanted to come to the hospital in future voluntarily. mentioned that medical profession was more difficult than what they thought. agreed or strongly agreed that patients differ from what they imagined before. Discussion. This study showed the definite effect of early exposure to clinical environment as an educational place or a hospital. Although the sample size and conditions of the study do not allow us to generalize the advantages to medical students’ population but the intervention influenced a positive change in medical students’ motivation and led them in the school years. It made them more active and alert about their future profession.
