摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی کاشان مقدمه. با تغییرات مداوم مراقبت بهداشتی لازم است که برنامه های آموزش پرستاری نیز به عنوان عامل تغییر عمل کند. آموزش پرستاری مسئولیت دارد که پرستاران را آماده سازد تا به اعمال بالینی شکل دهند, نه اینکه فقط در برابر تغییرات محیط بالینی واکنش نشان دهد. دانشکدههای پرستاری مسئولیت تربیت پرستاران حرفه ای را برعهده دارند که بتوانند به عنوان شرکای کاملی در ارائه خدمات و شکل دهی به سیاستهای بهداشتی نقش داشته و بتوانند با از میان برداشتن موانع مصنوعی که قابلیتهای حرفه ای آنها را محدود می سازد, فعالیتهای حرفه ای خود را در جامعه توسعه دهند. با وجودی که تعداد دانشکده های پرستاری در حال افزایش بوده و تعداد پرستاران با سطوح فوق لیسانس و ا نیز در حال فزونی است، متاسفانه نه تنها کیفیت خدمات پرستاری به همین منوال افزایش نیافته بلکه بنظر میرسد که کاهش نیز یافته است. بنظر میرسد عوامل مختلفی از جمله: اشکال در گزینش دانشجو و روشها و محتوای تدریس و ارزیابی در این مشکل نقش داشته باشد. فلسفه آموزش پرستاری برنامه درسی آن را مشخص میسازد, بر نحوه انتخاب دانشجو, آماده کردن دانشکدها و محیطهای آموزشی, اهداف حرفه ای, رفتار در برابر بیمار و جامعه, زندگی شخصی و رشد شغلی هر یک از دانشجویان و کل محیط تاثیر دارد. با این وجود به نظر میرسد سیستم آموزشی در کشور ما دچار نوعی بلاتکلیفی است. ما نمیدانیم به کجا میرویم و چرا؟ آموزش پرستاری هم از این نقص مبرا نیست. از اینرو توسعه سطوح تحصیلی یا بازنگریهایی که در برخی از دروس این رشته صورت گرفته است نتوانسته به حل مشکلات بالین کمک چندانی نماید زیرا این تلاشها مبتنی بر ساختار محکم و عمق کافی نبوده است. اعلام رسمی و مکتوب رسالت, فلسفه و ارزشها میتواند راهنمای عملی ما در آموزش, تحقیق, و تصمیم گیری در مورد برنامه درسی و روشهای اجرایی باشد. این مطالعه در صدد بررسی فلسفه, رسالت و اهداف آموزش پرستاری است. روشها. از طریق جستجوی کامپیوتری در اینترنت و با مروری بر برنامه های درسی, فلسفه و اهداف سطوح مختلف آموزش پرستاری در ایران و کشورهای مختلف جهان کوشش شده تا با مقایسه آموزشهای تکمیلی پرستاری در ایران و جهان ضمن بررسی نقاط قوت و ضعف آموزشهای تکمیلی پرستاری در ایران, فلسفه, اهداف, رسالتها, و معیارهای کیفیت در آموزشهای تکمیلی پرستاری تدوین گردد. یافته ها. برنامه های آموزش پرستاری در ایران, خصوصا در سطح آموزش تکمیلی عمدتا دربردارنده واحدهای درسی نظری و تعداد محدودی واحد عملی است که در هر گرایش به صورت دروس منفک و عدم ارتباط دروس با یکدیگر تنظیم شده و علائق حرفه ای دانشجو را نیز مورد توجه قرار نمیدهند. این امر نشانگر فقدان یک دیدگاه کلی در تنظیم این برنامه ها است. اکثر دانشگاهها و برنامه های آموزشی از جمله برنامه های آموزش پرستاری در کشور ما دارای فلسفه رسالت و اهداف مکتوب و مشخص شده ای نیستند تقریبا تمامی دانشکده ها و دانشگاهها در سطح اروپا و امریکا و بسیاری از دانشگاهها و دانشکده های آسیایی اهداف و رسالت خود را مکتوب و مشخص نموده و در راستای تحقق آنها نیز برنامه ریزی نموده اند که موارد زیر در اکثر آنها به چشم میخورد: تاکید بر ایفای سه نقش عمده آموزشی, پژوهشی و خدماتی از طریق آماده سازی پرستاران برای اعمال حرفه ای, آماده سازی پرستاران برای ایفای نقشهای بالینی, مدیریتی, آموزشی و تحقیقاتی و سهیم شدن در توسعه بدنه دانش پرستاری, تاکید بر کیفیت خدمات پرستاری, ارزش قایل شدن برای همکاری بین رشته ای, مراقبت همه جانبه با استفاده از فرایند پرستاری, ارائه خدمات همراه با احترام به ارزشهای انسانی و فرهنگی, آموزش در راستای برآورده سازی نیازهای جامعه با توجه به جمعیتهای خاص, محروم و آسیب پذیر. سایر اصول و مفاهیم مشترک در آنها عبارتند از: اعتقاد به پرستاری به عنوان یک حرفه بهداشتی- مراقبتی مستقل که اعمال آن مبتنی بر دانش, تئوری و تحقیق است, اعتقاد به اینکه توانایی حرفه پرستاری برای ارائه کیفیت عالی و ایفای نقش رهبری, به تولید دانش از طریق تحقیق علمی و انتشار آن در برنامه های درسی دانشجویان بستگی دارد, اعتقاد به یکتایی, احترام و ارزش انسان و احترام و توجه به تفاوتهای فرهنگی, اعتقاد به اینکه سلامتی ماهیتی پیچیده دارد و در بردارنده توان بکارگیری بهترین توانائیها و سازگاری با وضعیتهای مختلف در سراسر زندگی است, اعتقاد به اینکه برخورداری از سلامت و خدمات مناسب بهداشتی حق همه افراد و جوامع است, اعتقاد به اینکه دانش پرستاری هسته مرکزی آموزش در سطوح تکمیلی را تشکیل میدهد. این مرکزیت شامل پدیده های مورد علاقه پرستاری, شامل فرد, محیط, سلامت, و پرستاری است, اعتقاد به اینکه فعالیتهای پرستاری شامل ارتقا و اعاده سلامت و نیز مداخله و درمان, بازتوانی و تسکین و نیز تداوم مراقبت در طیف سلامت و بیماری است. نتیجه. درحال حاضر برنامه های آموزش پرستاری, از جمله در سطح تکمیلی مبتنی فلسفه, اهداف و رسالت مکتوب و مشخصی نبوده, متناسب با نیاز جامعه نیست و فاقد کیفیت لازم است. نتیجه آنها نیز تعداد زیادی پایان نامه بدون استفاده, گرفتن مدرک و ایجاد یادگیری نسبی عمدتا در سطح دانش , با تغییر رفتار اندک و فقدان مهارت کافی در آموزش, مدیریت و پرستاری تخصصی و استخدام فارغ التحصیلان در حیطه های آموزش, مدیریت, و عرصه هایی است که فرد تخصص آن را نداشته یا امکان به کارگیری آموخته ها را ندارد. گام اول در اصلاح این برنامه ها تنظیم فلسفه, اهداف و رسالت آموزش پرستاری در سطح تکمیلی است. در تنظیم فلسفه آموزش پرستاری باید به این نکات توجه نمود: توجه به ارزشهای حرفه ای در عین توجه به تعالیم و فرهنگ اسلامی(پرستاری یک حرفه است که همراه با سایر حرف پزشکی خدمات ویژه سلامت را به فرد, خانواده, گروه و جامعه ارائه میدهد. پرستاری در فرهنگ اسلامی در حکم عبادت و در راستای رضای خدا است. انسان موجودی آزاد, مستقل و برگزیده خدا است. سلامت, حالتی کلی و پویا است که مشتمل بر بالاترین سطح کارایی انسان و بهره وری از استعدادهای نهفته روح و جسم و قرب به خداوند است). توجه به نقش و وظایف پرستاران در سیستم بهداشتی کشور و در سطح جامعه میتواند راهگشای برنامه ها و راهنمای تنظیم استراتژیهای عملی در حیطه های مختلف پرستاری باشد. آدرس. گروه داخلی, دانشکده پرستاری, دانشگاه علوم پزشکی کاشان, کاشان.
其他摘要：Introduction. With constant changes in health care it is imperative that nursing education programs themselves act as agents of change. Nursing education has the responsibility to produce nursing professionals and expert practitioners to shape the nursing practice not merely respond to changes in the practice environment. It must prepare nurses who can participate as full partners in health care delivery, shaping health policy, removing artificial barriers that limit the profession’s ability and can extend their activity in community. Despite increasing the number of nursing schools and the number of nurses with MS and PhD, unfortunately the quality of nursing care have decreased. This may results from factors like procedures used for selecting students, teaching and evaluation methods and content of nursing curricula. Philosophy of nursing education is to determine content of nursing curricula, procedures used for selecting students, preparing educational environments, students and nurses interactions with their clients, personal life and professional achievement of each student. However philosophy of nursing education in our country is not clear, therefore development in graduate education and occasional and imperfect revising the content of nursing curricula could not solve the problems of practice setting. If we define our philosophy of nursing and our philosophy of nursing education we can build the conceptual framework and goals of undergraduate and graduate programs upon this philosophy. In this study I reviewed the philosophy, mission and goals of nursing education in the world, hoping that it can help us to create a basis for building our philosophy of nursing education. Methods. By searching the internet and reviewing the nursing curricula and philosophy, mission and goals of nursing education I compared graduate nursing education in Iran and other countries, hope that it can help us to create a basis for building our philosophy, mission and goals of nursing education and produce some criteria for determining quality of graduate nursing education. Results. Nursing education programs, especially in graduate level, consist mainly of theoretical lessons, which usually do not relate to each other and do not consider the professional interests of students. Because there is a centralized educational system in our country, most of the universities or educational programs (including nursing programs) do not have a statement of their philosophy, mission and goals. However in other countries most universities and educational programs, have these and they have developed their framework and goals of undergraduate and graduate programs upon these statements. The common themes in these statements are: emphasis on excellence in teaching, research, and quality services by preparing expert nurses for professional practice in clinical, administrational, educational roles and research for participating in body of nursing knowledge. Emphasis on quality in services and worth, dignity of human beings despite their cultural differences. Emphasis that nursing educating must prepare nurses to meet needs of community specially its deprived and vulnerable populations. Other common themes are: nursing is an autonomous and responsible profession that acts based on knowledge, theory and research and its ability to quality services and doing its leadership role depends on developing a disseminating knowledge through nursing curricula. Nursing knowledge is the central core of education in graduate nursing education and this core includes but not limited to the phenomena concerning nursing discipline: person, environment, health and nursing. Conclusion. Nursing education programs, including graduate level, do not have a written and clear philosophy and also do not meet community’s needs. They often result in some unusable thesis and a certification while the students do not acquire enough skill and expertise in a specialized nursing field. It appears that statement of philosophy and mission of these programs may be the first step in the process of correction these programs. In such statements we should take attention to both our professional and cultural values.
