摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی تبریز مقدمه. یکی از اساسی ترین مراحل هر برنامه ریزی آموزشی تعیین نیاز فراگیران و جامعه برای دستیابی به هدفها و اولویت‌‌های آموزشی است. این مطالعه به منظور تعیین نیازهای آموزش مداوم پزشکان عمومی استان آذربایجان شرقی وجهت بهره‌‌برداری در برنامه‌‌ریزی آموزشی به انجام رسید. روشها. برای این منظور ابتدا بایدهای یادگیری مورد نیاز پزشکان عمومی، با استفاده از شیوه‌‌ها و منابع نیازسنجی مختلف در سطح کشور تعیین شد. سپس با استفاده از نظر کارشناسان و متخصصین امر و در نظر گرفتن استانداردهای آموزش مداوم این بایدها در قالب 62 برنامه یک روزه طراحی شد. در مرحله سوم نیاز پزشکان استان به هر یک از این برنامه ها با ذکر بایدهای یادگیری مربوطه توسط پرسشنامه کتبی پرسیده شد. پرسشنامه بطور تصادفی بین 600 نفر از پزشکان استان توزیع شده، 407 پرسشنامه جمع‌‌آوری و با نرم‌‌افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها. نسبت انتخاب هر یک از 62 برنامه آموزشی و برآورد فاصله‌‌ایی آن با اطمینان 95% تعیین گردید و برنامه‌‌ها بر اساس میزان انتخاب توسط پزشکان عمومی اولویت بندی شدند. پنج عنوان آموزشی زیر به ترتیب بیشترین میزان انتخاب را به خود اختصاص دادند. برنامه فوریتهای مربوط به حوادث و سوانح ( 7/4 + 7/61%) بیماریهای داخلی قلب (7/4 + 4/60%) آموزش اینترنت (8/4 + 60%) بیماریهای پوست (8/4 + 5/58%) فوریتهای رایج داخلی (8/4 + 2/58%) مناسبترین روز برای برگزاری برنامه‌‌ها به ترتیب پنج شنبه (61%) و جمعه (52%) و بهترین زمان قبل از ظهر (78%) بیان شد. بیشتر پزشکان برنامه‌‌های یک روزه مستقل پنج امتیازی را به برنامه‌‌های 4 تا 5 روزه 25 امتیازی ترجیح دادند. از بین شیوه‌‌های آموزشی، بحث پیرامون موارد بالینی (53%) بیشتر از سایر روشها مورد توجه قرار گرفت. نتیجه. با استفاده از یافته‌‌های فوق برنامه‌‌ریزی پنج ساله آموزش مداوم پزشکان عمومی استان به تناسب انتخاب و نیاز پزشکان در حال انجام است و می‌توان از این الگو در کلیه استانها و مراکز آموزش مداوم بهره گرفت. آدرس. مرکز مطالعات و آموزش پزشکی, دانشگاه علوم پزشکی تبریز, تبریز.
其他摘要：Introduction. Need assessment is one of the most important steps in planning any educational program. In this Cross-sectional study, educational needs of general physicians were questioned in East-Azarbaijan. Methods. According to different need assessment sources and methods, educational needs and related learning objectives were determined for general physicians of Iran. Then considering expert opinion and CME standards, 62 CME programs were designed containing these objectives. At third step a written questionnaire containing all 62 programs and their detailed objectives were used to ask general physicians’ needs in the province. The questionnaires were sent to 600 randomly selected physicians and 407 of them were gathered and analyzed by SPSS software. A criterion for setting the priority of the programs was number of choices made by physicians for each one. Analysis was based on choice ratio with 95% confidence interval level. Result. Five programs were selected more than others including: Programs of emergencies and accidents (61.7% + 4.7), internal heart diseases (60.4% + 4.7), Internet in medicine (60.0% + 4.8), skin disease (58.5% + 4.8), common emergencies of internal medicine (58.2% + 4.8). They selected Thursday and Friday as suitable days to attend the programs respectively. The most suitable time of day was reported as before noon. They preferred case study method to other learning methods. Conclusion. Findings of this study were used for planning CME programs of this province for a period of five years. The similar efforts may be of great value in other provinces.
