摘要：مؤسسه. دانشگاه علوم پزشکی شیراز مقدمه. افت تحصیلی دانشجویان پزشکی یک مسأله بسیار مهم است که اگر کنترل شود باعث پائین آمدن سطح علمی پزشکان در سالهای آینده خواهد شد. این مطالعه بمنظور بررسی علل افت تحصیلی دانشجویان پزشکی در سال 1380 انجام پذیرفته است. روشها. در این مطالعه که بصورت مقطعی بر روی کلیه دانشجویان ورودی 1371 و 1372 انجام گرفت. دانشجویان بر اساس معدل دانشگاهی به دو گروه موفق ( معدل بالای 16) و ناموفق ( معدل زیر 14) تقسیم شدند. یافته ها. معدل دوران متوسطه. میزان علاقه به پزشکی، انگیزه و سطح تحصیل والدین در دانشجویان موفق از دانشجویان ناموفق بالاتر بود. بعلاوه فاصله بین اخذ دیپلم و ورود به دانشگاه در بیش از 66% از دانشجویان ناموفق بیش از یکسال و در مقابل در حدود 85% از دانشجویان موفق بالافاصله یا حداکثر یکسال بوده است. بیش از 75% دانشجویان موفق دارای منزل شخصی و 7/71% از دانشجویان ناموفق در خوابگاه زندگی می کنند. حدود 3/28% از دانشجویان ناموفق و تنها 6% از دانشجویان موفق دارای شغل اضافی بوده اند، 4/43% از دانشجویان ناموفق هیچ برنامه ای جهت مطالعه نداشتد. 1/50% دانشجویان ناموفق متأهل بوده اند در صورتیکه تنها 3/18% از دانشجویان موفق متأهل بوده اند. رابطه معناداری بین موفقیت و حضور در کلاس وجود نداشت (1/0P> ) . 70% دانشجویان ناموفق دارای سهمیه ایثارگران بوده اند. نتیجه. با توجه به یافته های پژوهشی، توجه به عواملی که باعث موفقیت تحصیلی در دانشجویان پزشکی می شود امری ضروری به نظر میرسد و تا زمانی که به یک برنامه جامع و نوین برای آموزش پزشکی نرسیم مشکل افت تحصیلی همچنان به قوت خود باقی است. آدرس. مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکیم دانشگاه علوم پزشکی شیراز, شیراز
其他摘要：Introduction. Student dropout in Medical colleges is a significant problem unless is controlled. It will result in shortages exacerbation of qualified physicians that may occur in future years. Methods. A retrospective study was done for evaluation of student dropout risk factors. The students, according to the average grade of university, were classified into two groups (Successful – unsuccessful). Results. The list of risk factors and results were: Average grade of high school, interest in medicine, motivation and the educational degree of parents. These factors, in the successful group were higher than in the unsuccessful group. The interval between finishing high school and coming to the university (66%) in the unsuccessful group was more than one year, but in about 85% of the successful group was without interval or one year (P<0.0001). Home: 75.6% of the the successful group lived in dormitory (P<0.0001). Having another occupation in addition to education was in about 28.3% of the unsuccessful group against 6% of the successful group (P<0.001) . Program for study: about 50.1% of the unsuccessful group had no program for studying (P<0.05). Married and unmarried: 50.1% of the unsuccessful group were married and 18.3% of the succssful group were married (P<0.0001). Presence in the class: according to the data had no correlation with success (P>0.1). Conclusion. These findings can be used in improvement of educational programs.
