摘要：مقدمه: دستیار به عنوان یکی از افراد توانمند آموزشی می‌تواند از هر فرصتی برای آموزش کارورزان و دانشجویان استفاده کند. هدف از این مطالعه، تعیین نظرات کارورزان در مورد وضعیت آموزش دستیاران به آنها بود. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد 54 کارورز در 6 ماهه آخر دوره پزشکی بطور تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع‌آوری اطلاعات با پرسشنامه‌های محقق‌ساخته بود که کارورزان آن را به صورت خودایفا تکمیل می‌کردند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت جدول فراوانی، میانگین وانحراف معیار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره نظرات کاروزان در مورد آموزش دستیاران به آنها به تفکیک در حیطه‌های دانش 9/102/58، عملکرد 5/1266، ویژگی‌های فردی 3/137/50، مفیدترین عرصه آموزش 1764، فرایند آموزش 8/1445 و توانمندی‌ها و مسؤولیت آموزشی 138/56 برمبنای نمره 100 به دست آمد. به نظر 4/70 درصد کارورزان، دستیاران سال اول انگیزه بیشتری برای آموزش دارند. درمانگاه و اورژانس شرایط مناسب‌تری برای آموزش توسط دستیاران است ولی دستیاران وقت کمی برای آموزش صرف می‌کنند. حجم کار بالای کارورزان و هدفمند و برنامه‌دار نبودن فرایند آموزش دستیاران از مشکلات مطرح شده آنان است. نتیجه‌گیری: نمرات ارائه شده کاروزان به وضعیت آموزش دستیاران به آنها، در حد متوسط بود. نقش آموزشی دستیاران در بخش‌های مختلف متفاوت و بیانگر آن است که آنان بهتر از شرایط فعلی می‌توانند در امر آموزش سهیم باشند. ارائه کارگاه‌های آموزش روش تدریس به دستیاران و بررسی موانع آموزش مفید خواهد بود.
其他摘要：Introduction: Resident as a capable educational resource can make use of every opportunity for training interns and students. The aim of this study was to determine the interns' viewpoints toward the stَAuts of their training by residents. Methods: In a descriptive cross-sectional study in educational hospitals of Isfahan University of Medical Sciences, 54 interns spending the last 6 months of their medical training were selected through simple random sampling. Data was gathered using a researcher-made questionnaire which was filled by interns in self-administered manner. Data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, and standard deviation. Results: Mean and standard deviation of interns' viewpoints toward the training by residents in areas of knowledge, practice, individual characteristics, the most useful educational field, the process of education, and educational capabilities and responsibilities were 58.2±10.9, 66±12.5, 50.7±13.3, 64±17, 45±14.8, and 56.8±13 out of 100, respectively. Based on 70.4 percent of interns, first year residents were more motivated for training. According to interns, clinic and emergency ward were more suitable environments for training by residents while residents spent a little time on training. Interns' work load and lack of purpose and planning in residents' training were among problems mentioned by interns. Conclusion: The scores that interns gave to the stَAuts of training by residents were in average level. The educational role of residents varies in different wards and shows that they can make better contributions to education. Holding workshops on teaching methods for residents and investigating the existing barriers for education are recommended.
