摘要：مقدمه: ارزشیابی توانمندی‌های دانش‌آموختگان می‌تواند بازتاب مناسبی از عملکرد برنامه آموزش پزشکی را فراهم کند و منجر به بهبود آن شود. هدف از انجام این مطالعه، سنجش توانمندی‌های عمومی دانشجویان سال آخر پزشکی از دیدگاه خودشان بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- ارزشیابی، 71 نفر دانشجوی در حال دانش‌آموختگی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، خود را بر اساس یک فرم ارزشیابی 101 موردی، با مقیاس لیکرت، در 17 صلاحیت عمومی پزشکی مورد ارزشیابی قرار دادند. با محاسبه میانگین رتبه‌های داده شده به مجموع موارد مربوط به هر یک از قابلیت‌ها، نمره آنها در هر قابلیت تعیین گردید. نتایج: دانش‌آموختگان پزشکی این دانشگاه در تمامی صلاحیت‌ها از میانگین رتبه‌ای بیش از 5/3 برخوردار بودند. بالاترین میانگین رتبه‌ها به صلاحیت‌های معرفی بیمار (75/0=SD، 94/4=X)، پروسیجرهای پایه (47/0=SD، 83/4=X)، تفسیر آزمایشات (53/0=SD، 69/4=X) و تصمیم‌گیری تشخیصی (66/0=SD، 69/4=X)، و پایین‌ترین رتبه‌ها به پزشکی سالمندی (86/0=SD، 56/3=X)، تغذیه (84/0=SD، 56/3=X)، مدیریت مراقبت‌ها (80/0=SD، 73/3=X) و پروسیجرهای پیشرفته (75/0=SD، 02/4=X) اختصاص داشت. نتیجه‌گیری: تأکید برنامه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر بیمار نسبت به جامعه بیشتر است و بنابراین، تقویت قابلیت‌های پزشکی مورد نیاز جامعه، نظیر پزشکی سالمندی، تغذیه، مدیریت مراقبت‌ها و پروسیجرهای پیشرفته مستلزم توجه بیشتری در طول برنامه تحصیلی و برنامه‌های آموزش مداوم است. تقویت هر یک از قابلیت‌های فوق می‌تواند موجب بهبود کیفیت ارائه خدمات مراقبتی در جامعه شود
其他摘要：Introduction: Evaluating graduates' proficiencies can provide a helpful reflection of medical education performance and lead to its improvement. The aim of this study was to assess general competencies of final year medical students from their own viewpoints. Methods: In this descriptive–evaluative study, 71 graduating students of Shiraz University of Medical Sciences evaluated themselves based on a 101 item evaluation form with Likert scale, in 17 general medical competencies. Calculating the mean scores given to the items related to each competency, their score in each competency was determined. Results: Medical graduates of this university had the mean scores of more than 3.5 for each competency. The highest scores belonged to the competencies including case presentation (4.94±0.75), basic procedures (4.83±0.47), tests interpretation (4.69±0.53), and diagnostic decision-making (4.69±0.66). The lowest scores belonged to geriatrics (3.56±0.75), nutrition (3.56±0.84), practice management (3.73±0.80), and advanced procedures (4.02±0.75), respectively. Conclusion: The medical education program in Shiraz University of Medical Sciences is more patient-centered rather than community oriented. Therefore, improving the competencies needed by the society such as geriatrics, nutrition, practice management, and advanced procedures requires more attention in the educational programs as well as continuing medical education. Improving these competencies can result in a better care delivery by general practitioners in the community.
关键词：خودارزشیابی; دانشجوی پزشکی; صلاحیت‌های محوری; صلاحیت‌های عمومی; دوره بالینی.
其他关键词：Self-evaluation; Medical student; Essential competencies; General competencies; Clinical course.
