摘要：مقدمه: تغییرات جسمی و عاطفی دوران بارداری زمینه را برای مشاجرات خانوادگی و خشونت، که با خطراتی چون زایمان زودرس، نوزاد نارس و افسردگی بعد از زایمان همراه است، آماده می‌کنند. مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر آموزش تغییرات طبیعی دوران بارداری و نحوه سازگاری با آنها بر رضایت‌مندی زناشویی زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز خدمات بهداشتی- درمانی شهرستان شهر بابک انجام شده است. روش‌ها: این پژوهش نیمه تجربی با طراحی یک گروهی قبل و بعد از آموزش انجام گرفت. داده‌ها به کمک پرسشنامه ENRICH (Enriching, Relationship, Issues, Communication, and Happiness) از 112 زن باردار که معیارهای ورود به مطالعه را داشته به صورت تصادفی طبقه‌ای از سه مرکز بهداشتی نمونه‌گیری گردید. مداخله به صورت ارائه یک پمفلت آموزشی بود و رضایت زناشویی قبل و یک ماه بعد از مداخله گردآوری گشته و با بهره‌گیری از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های ویلکاکسون، t، من یو ویتنی، ANOVA و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: مقایسه میانگین نمرات، افزایش معنی‌داری، در بعد از دریافت اطلاعات نشان داد چنان که امتیاز رضایت‌مندی زناشویی از 28±8/168 به 2/18±3/187 افزایش یافت. در مقایسه میانگین تفاوت نمرات بر حسب متغیرهای رتبه بارداری، سن بارداری، وضعیت اشتغال زن باردار و همسر او، نگرانی در مورد زیبایی و برخورداری از حمایت اطرافیان نیز تفاوت معنی‌داری دیده شد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق ضرورت آگاهی زوج‌ها از تغییرات طبیعی دوران بارداری را مطرح می‌سازد که با انجام این مهم، مراقبین بهداشتی می‌توانند نقش فعالی در افزایش رضایت‌مندی زناشویی داشته باشند.
其他摘要：Introduction: Physical and emotional changes during pregnancy, could lead to family arguments and violence which may cause untimely delivery, premature neonate, and post partum depression. This study was performed to determine the effect of educating about common changes of pregnancy period and coping with them on marital satisfaction of pregnant women referring to health centers of Shahrbabak. Methods: This quasi-experimental study was performed using one group design, with pre and post tests. Data was gathered by Enriching, Relationship, Issues, Communication and Happiness (ENRICH) question-naire from 112 pregnant women who met the entrance criteria and were selected by random stratified sampling method from three health centers. The intervention was as introducing an educational pamphlet. The marital satisfaction was evaluated before and one month after intervention. Then, the data was analyzed using descriptive statistics indices, Wilcoxon, t-test, Mann Whitney U test, ANOVA, and Kruskal Wallis test. Results: Comparing the mean scores demonstrated a significant enhancement after receiving information, so that the marital satisfaction score increased from 168.828 into 187.318.2 points. In comparing the mean differences based on variables of gravidity, gestational age, employment status of pregnant woman and her spouse, beauty concerns, and enjoying familial support also a significant difference was observed. Conclusion: The results of this study signify the necessity of couples' awareness about common changes during pregnancy period. Hence, by doing so, health providers can play an active role in increasing marital satisfaction.
