摘要：مقدمه: آموزش بالینی فرایند پیچیده‌ای است که تحت تأثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار می‌گیرد. هدف این پژوهش، تعیین عوامل تنش‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بود. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 334 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته بود. پرسشنامه از دو بخش ویژگی‌های فردی و 60 سؤال پیرامون عوامل تنش‌زای آموزش بالینی در پنچ حیطه تشکیل شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و با آزمون‌های مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: حیطه‌های تجارب تحقیرآمیز، محیط آموزشی، تجربیات بالینی، احساسات ناخوشایند، و ارتباط بین فردی به ترتیب از درجه تنش‌زایی بالایی برخوردار بودند. بیشترین عوامل تنش‌زا به ترتیب شامل: تذکر استاد در حضور پرسنل و پزشکان، عدم وجود امکانات رفاهی در بخش، مشاهده زجرکشیدن بیماران بدحال، نگرانی از انتقال بیماری واگیردار، و عدم حمایت استاد از دانشجو بود. نتیجه‌گیری: دانشجویان علوم پزشکی در معرض عوامل تنش‌زای متعددی قرار دارند. ایجاد یک سیستم حمایتی در طول سال اول تحصیلی و بهبود آن در تمام طول دوره آموزش بالینی برای مهارت‌های مقابله‌ای مؤثر ضروری به نظر می‌رسد.
其他摘要：Introduction: Clinical education is a complicated process which is affected by several factors and variables. Thus the aim of this study was to determine the stressing factors in clinical education from the viewpoints of students of Boushehr University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 334 students of Boushehr University of Medical Sciences were selected thorough census. The data gathering tool was a researcher-made questionnaire. This question-naire consisted of two parts of demographic data and 60 questions about stressing factors in clinical educa-tion in five areas. Data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, standard devia-tion, and Chi², variance analysis test. Results: The humiliating experiences, educational environment, clinical experiences, unpleasant emotions, and interpersonal relationships areas were high stressing factors respectively. The most stressing factors were as teachers' notification in front of personnel and physicians, lack of facilities in ward, watching patients suffering from pain, solicitude about contagious disease transmission, and lack of teacher support respectively. Conclusion: Medical students are exposed to a variety of stressor factors. Thus establishing a supportive system during the first academic year and improving it throughout clinical education is necessary to equip medical students with effective coping skills.
关键词：تنش; آموزش بالینی; دانشجویان علوم پزشکی; دیدگاه.
