摘要：مقدمه: علی‌رغم پذیرش جهانی آموزش مبتنی بر دستاورد، مستندات تحقیقی در مورد اثر آن بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری (مهارت‌های شناختی و رفتاری) بسیار اندک است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر دستاورد در مقایسه با آموزش سنتی بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری بود. روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 26 دانشجوی پرستاری به صورت سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند. هر گروه شامل 6 تا 7 نفر بود. پس از اجرای پیش‌آزمون مهارت‌های شناختی، دانشجویان گروه‌های کنترل با روش سنتی و دانشجویان گروه‌های تجربی با روش آموزش مبتنی بر دستاورد به مدت 9 روز تحت آموزش بالینی قرار گرفتند. مهارت‌های شناختی دانشجویان با پس‌آزمون و مهارت‌های رفتاری با چک‌لیست مورد مشاهده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ویلکاکسون، من‌ویتنی و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: آموزش مبتنی بر دستاورد در ارتقای مهارت‌های شناختی و رفتاری دانشجویان مؤثر بود. میانگین مهارت‌های شناختی گروه تجربی در پس‌آزمون و همچنین مهارت‌های رفتاری آنها، در تمامی موارد و در کل بطور معنی‌دار از گروه کنترل بیشتر و نیز صلاحیت بالینی دانشجویان گروه تجربی بطور معنی‌دار از گروه کنترل بیشتر بود. نتیجه‌گیری: روش آموزش مبتنی بر دستاورد بیش از روش سنتی منجر به ارتقای صلاحیت دانشجویان پرستاری می‌گردد. پیشنهاد می‌شود از این روش در آموزش بالینی بیشتر استفاده گردد.
其他摘要：Introduction: Despite global acceptance of outcome-based education, few investigations are available about its effects on clinical competencies (cognitive and behavioral skills) of nursing students. The aim of this study was to investigate the effect of outcome-based education on clinical competencies of nursing students compared to traditional education. Methods: In this quasi-experimental study using two groups design with pre and post-tests, 26 nursing students were selected through census and divided randomly into two control and experiment groups. Each group included 6 to 7 persons. After completing the pre-test of cognitive skills, the control group received clinical education through traditional method and the experiment group through outcome-based education, for 9 days. Then, students' cognitive skills were measured by post-test and their behavioral skills were observed via checklist. Data was analyzed by SPSS software using Wilcoxon, Mann Whitney, and Fisher exact tests. Results: Outcome-based education was effective in promoting students' cognitive and behavioral skills. The mean of cognitive and behavioral skills of the experiment group in post-test were significantly higher than that of the control group in all cases and in total. Also, students' clinical competency in the experiment group was significantly higher than control group. Conclusion: Outcome-based education leads to developing nursing students' competencies more than traditional method. It is recommended to employ this method more in clinical education.
关键词：آموزش پرستاری; آموزش بالینی; آموزش مبتنی بر دستاورد; صلاحیت بالینی; دانشجویان پرستاری
