摘要：مقدمه: ارتباط نزدیک بین شایستگی بالینی و مفهوم کیفیت مراقبت باعث شده است شایستگی بالینی در ارزشیابی دانشجویان رشته‌های آموزشی علوم پزشکی، از جایگاه منجصر به فردی برخوردار باشد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه درک خودکارآمدی دانشجویان نسبت به شایستگی بالینی در آغاز و پایان دوره آموزش بالینی و مقایسه آن با ارزیابی مربیان از قابلیت‌های بالینی دانشجویان انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و مقطعی است که بر روی کلیه دانشجویان رشته‌های فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و مددکاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی به روش سرشماری به اجرا در آمد. داده‌ها در دو مقطع از برنامه آموزشی یعنی ترم چهارم و ترم هشتم از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوری گردید. داده‌ها با آزمون‌های آماری t مستقل و آنالیز واریانس، تحلیل شدند. نتایج: میانگین نمره درک خودکارآمدی از شایستگی بالینی برای دانشجویان تمام رشته‌ها در محدوده متوسط (100-51) بود. میانگین نمره درک خودکارآمدی کلی دانشجویان تمامی رشته‌ها در ترم هشتم بطور معنی‌داری بیشتر از ترم چهارم بود. ضریب همبستگی بین ارزیابی مربیان و درک خودکارآمدی بالینی دانشجویان در حد 04/0=r و غیر معنی‌داربود. نتیجه‌گیری: خود ارزیابی دانشجویان نسبت به شایستگی بالینی می‌تواند اطلاعات ارزشمند و مکملی را در ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی فراهم آورد. تنظیم اهداف آموزشی متناسب با نیاز دانشجویان و هماهنگ با نظر اساتید و اتخاذ راهبردهای کیفی ارزشیابی آموزشی با تأکید بر درک خودکارآمدی دانشجویان می‌تواند منجر به ارتقای کیفی فرایندهای آموزشی دانشگاهی گردد.
其他摘要：Introduction: Due to the close association between clinical competency and the quality of care concept, clinical competency has a special place in evaluating medical sciences students. This study was performed to investigate perceived clinical self-efficacy among students at the beginning and end of clinical education course and compare it to teachers' evaluation of students’ clinical competencies. Methods: This descriptive correlational cross-sectional study performed on all students of physiotherapy (PT), occupational therapy (OT), speech therapy (ST), and social working (SW) in Social Welfare and Rehabilitation Sciences University. Data was gathered using a researcher made questionnaire distributed at two points, once at the 4th semester and once again at the 8th semester. Data was analyzed using independent t-test and variance analysis. Results: The mean of perceived clinical self-efficacy was in the range of 51-100 for students of all disciplines. The mean score of overall perceived self-efficacy of all students in all disciplines was significantly higher in the 8th semester compared to that of the 4th semester. The correlation coefficient between teachers' evaluation and students' perception from their own clinical self-efficacy was insignificant (r=0.04). Conclusion: Students' self-evaluation of clinical competency could provide valuable and complementary information for evaluating medical sciences students. Setting educational objectives according to students' needs and faculty members’ viewpoints as well as adopting qualitative strategies for educational evaluation and emphasizing on self-efficacy perception in students, may lead to qualitative improvement of educational procedures.
